Reis door niemandsland
Blijf op de hoogte en volg Fam
23 Oktober 2012 | Australië, Rockhampton
Na wederom een slechte nacht waarvan ik jullie de details van mijn jeuk bespaar, maar ik jullie wel kan mededelen dat mijn bulten aantal is opgelopen naar83!. Ik ben net de "geboggelde van de Notre Dame" en wordt er gek van, zij we vroeg opgestaan. We hadden vandaag n.l. een hele lange reisdag voor de boeg. Zoals ik gisteren al zei wilden we tot Rockhampton geraken en dat was concreet een afstand van 476 km (zo blijkt achteraf).
We hebben deze afstand afgelegd in drie fasen. Eerst zijn we gereden tot Mackay. Daar hebben we getankt en een bakkie gedaan. Het tweede stuk was van Mackay naar Marlborough waar we gestopt zijn in een plaatselijke truck stop. Een belevenis op zich omdat de dochter achter de kassa erbij zat alsof haar laatste uur geslagen had en moeders met het hoofd op tafel lag te slapen. Overal hingen er borden wat verboden was, maar nergens kon je lezen of merken dat je welkom was. En als dan alles nog netjes en proper was, zou ik zeggen oké je weet van verveling niet meer wat te doen. Maar bij het toiletbezoek bleken zowel de pot van binnen als de kraan waar je je handen moest wassen zo vuil/bruin dat ik zou zeggen "ga hier eens met een beetje Dasty overheen als je toch niet weet wat te doen". De koffie was er overigens wel lekker en daar waren we uiteindelijk voor gekomen, kniesoor die dan op de andere dingen let.
En het laatste stuk was dan van Marlborough naar Rockhampton en daar zijn we rond 17.15u (l.t.) aangekomen. Mooi voor sluiting van de receptie en niet slecht dus.
Nu zijn jullie natuurlijk heel erg benieuwd wat we onderweg allemaal gezien hebben. Nou dat zal ik jullie eens vertellen: 476km asfalt, 28 wegwerkzaamheden, 7groottransporten (of iets dat daarvoor door mag gaan), 36 kadavers en bij het aantal bomen ben ik de tel kwijt geraakt.
Het was vandaag een grote overbruggingstocht door een immens niemandsland waar nauwelijks of niets in was te beleven of te zien. Op een ding na. Vlak voor Kunwarara zagen we opeens 4 kangaroes in het wild zitten. Echt prachtig om te zien en wat waren ze groot. Helaas hebben we ze niet op de plaat kunnen vastleggen want voordat we gedraaid waren en terug op de plek waar ze zaten, hadden ze ons ontdekt en namen ze de benen. Helaas!.
En Ylva, die heeft het vandaag wederom super gedaan. Laat een kind maar eens van s 'morgens 8.30u tot 17.15u bijna onafgebroken in de auto zitten, dat is bijna niet te doen. Maar zij wel, ze heeft zich bezig gehouden met kleuren, tukkie doen, tekening maken, voice spelen, spelen met Playmobil en Polly Pocket, juffrouw Chantal en de kindjes van de klas nadoen, weer een tukkie en af en toe eens vragen "zijn we er al?". Dus heel erg knap en dan blijkt maar weer dat we een heel tevreden kind hebben en daar zijn we trots op.
Wat onze camping betreft is het deze keer niet zo'n super mooie. Het is wel eentje van de Big 4 (dat is hier een organisatie met sterren campings) maar deze verdient dit predicaat zeker niet. Maar iets anders is er niet en we moeten het ermee doen. Bovendien waait het hier ontzettend hard en van wind ben ik een grote fan (niet dus). We hebben vandaag zo wie zo geluk gehad met het weer. Het was n.l. onze eerste mindere dag vandaag (het was wel aangenaam qua temperatuur maar erg bewolkt).
Na het installeren van de camper, gekookt, afgewassen, gedoucht, huiswerk met Ylva gemaakt, kopje thee gedronken en nu weer vroeg naar bed. Gewoon omdat het een lange en vermoeiende dag was, maar ook omdat het geen prettige camping is.
Welterusten en tot morgen.
Liefs Antoinette, Roel en Ylva xxx.....
Ps: een aantal dagen geleden heb ik jullie verteld dat we onderweg hopen tegen waren gekomen waarvan we niet wisten of het parasieten waren of gesteente.
Afgelopen vrijdag zijn we tijdens onze wandeling naar de waterval iemand van hier tegen gekomen en die hebben we ernaar gevraagd. Het blijken inderdaad parasieten bergen te zijn. Ondertussen hadden we ook al onze eigen "hulplijn" en alles weter Leon uit Neeroeteren ingeschakeld en die heeft inmiddels ook bevestigd dat het parasietenhopen zijn. Zat ik er dus toch niet naast en zijn jullie weer bij.
Trusten xxx....
We hebben deze afstand afgelegd in drie fasen. Eerst zijn we gereden tot Mackay. Daar hebben we getankt en een bakkie gedaan. Het tweede stuk was van Mackay naar Marlborough waar we gestopt zijn in een plaatselijke truck stop. Een belevenis op zich omdat de dochter achter de kassa erbij zat alsof haar laatste uur geslagen had en moeders met het hoofd op tafel lag te slapen. Overal hingen er borden wat verboden was, maar nergens kon je lezen of merken dat je welkom was. En als dan alles nog netjes en proper was, zou ik zeggen oké je weet van verveling niet meer wat te doen. Maar bij het toiletbezoek bleken zowel de pot van binnen als de kraan waar je je handen moest wassen zo vuil/bruin dat ik zou zeggen "ga hier eens met een beetje Dasty overheen als je toch niet weet wat te doen". De koffie was er overigens wel lekker en daar waren we uiteindelijk voor gekomen, kniesoor die dan op de andere dingen let.
En het laatste stuk was dan van Marlborough naar Rockhampton en daar zijn we rond 17.15u (l.t.) aangekomen. Mooi voor sluiting van de receptie en niet slecht dus.
Nu zijn jullie natuurlijk heel erg benieuwd wat we onderweg allemaal gezien hebben. Nou dat zal ik jullie eens vertellen: 476km asfalt, 28 wegwerkzaamheden, 7groottransporten (of iets dat daarvoor door mag gaan), 36 kadavers en bij het aantal bomen ben ik de tel kwijt geraakt.
Het was vandaag een grote overbruggingstocht door een immens niemandsland waar nauwelijks of niets in was te beleven of te zien. Op een ding na. Vlak voor Kunwarara zagen we opeens 4 kangaroes in het wild zitten. Echt prachtig om te zien en wat waren ze groot. Helaas hebben we ze niet op de plaat kunnen vastleggen want voordat we gedraaid waren en terug op de plek waar ze zaten, hadden ze ons ontdekt en namen ze de benen. Helaas!.
En Ylva, die heeft het vandaag wederom super gedaan. Laat een kind maar eens van s 'morgens 8.30u tot 17.15u bijna onafgebroken in de auto zitten, dat is bijna niet te doen. Maar zij wel, ze heeft zich bezig gehouden met kleuren, tukkie doen, tekening maken, voice spelen, spelen met Playmobil en Polly Pocket, juffrouw Chantal en de kindjes van de klas nadoen, weer een tukkie en af en toe eens vragen "zijn we er al?". Dus heel erg knap en dan blijkt maar weer dat we een heel tevreden kind hebben en daar zijn we trots op.
Wat onze camping betreft is het deze keer niet zo'n super mooie. Het is wel eentje van de Big 4 (dat is hier een organisatie met sterren campings) maar deze verdient dit predicaat zeker niet. Maar iets anders is er niet en we moeten het ermee doen. Bovendien waait het hier ontzettend hard en van wind ben ik een grote fan (niet dus). We hebben vandaag zo wie zo geluk gehad met het weer. Het was n.l. onze eerste mindere dag vandaag (het was wel aangenaam qua temperatuur maar erg bewolkt).
Na het installeren van de camper, gekookt, afgewassen, gedoucht, huiswerk met Ylva gemaakt, kopje thee gedronken en nu weer vroeg naar bed. Gewoon omdat het een lange en vermoeiende dag was, maar ook omdat het geen prettige camping is.
Welterusten en tot morgen.
Liefs Antoinette, Roel en Ylva xxx.....
Ps: een aantal dagen geleden heb ik jullie verteld dat we onderweg hopen tegen waren gekomen waarvan we niet wisten of het parasieten waren of gesteente.
Afgelopen vrijdag zijn we tijdens onze wandeling naar de waterval iemand van hier tegen gekomen en die hebben we ernaar gevraagd. Het blijken inderdaad parasieten bergen te zijn. Ondertussen hadden we ook al onze eigen "hulplijn" en alles weter Leon uit Neeroeteren ingeschakeld en die heeft inmiddels ook bevestigd dat het parasietenhopen zijn. Zat ik er dus toch niet naast en zijn jullie weer bij.
Trusten xxx....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
