Nationaal Park The Blue Mountains

Vandaag zijn we alweer 4 weken onderweg, wat gaat de tijd toch snel.

In tegenstelling tot andere ochtenden hebben we het vanmorgen rustig aan gedaan. Op het gemak wakker geworden, ontbeten, spullen opgeruimd en tegen 9.30u op weg gegaan.

Vandaag wilden we op onze weg richting het zuiden het Blue Montains Nationaal Park doorkruisen. Eerst even bij het visitorscentrum een informatiegids opgehaald en vervolgens via de enige weg door het park, het park van oost naar west doorkruist.

Als eerste zijn we gestopt bij de Wentworth Falls. Een klein stukje gewandeld om vervolgens uit te komen bij een heel mooi uitkijkpunt waar je een prachtig zicht had over de Blue Montains en de waterval. Helaas had ook deze waterval vanwege de enorm lange droge periode weinig tot geen water.

Terug gelopen naar de camper en vervolgens doorgereden naar Katoomba. Daar hebben we eerst bij een lokaal zaakje een bakkie gedaan en een lekker stukje taart gegeten. Want mochten we de illusie hebben dat ze alleen bij ons kunnen taart bakken, niets is minder waar.

Daarna naar het Echo Point uitkijkpunt gelopen. Hier waren we gelukkig alleen, de honderden Chinezen en Japanners niet meegerekend. Vanaf dit punt had je heel mooi uitzicht over de Blue Montains en de Three Sisters. Deze laatste is een karakteristieke bergformatie die bestaat uit 3 op elkaar gelijkende delen, vandaar de Three Sisters genoemd en heel bekend in Australië. Je kon buiten het genieten van dit uitzicht ook naar deze rotsformatie toelopen en dat hebben we natuurlijk gedaan.
In het begin was dit een mooi pad dat overging in een 134 treden telende duizelingwekkende trap. De trap ging zo stijl naar beneden waarbij je dan de diepte inkeek, dat je geen hoogtevrees of bibber knieën moest hebben want anders had je een probleem. En Ylva die vond dit natuurlijk geweldig en ging als een echte berggeit naar beneden en naderhand ook weer naar boven. Onder aan de trap aangekomen, kon je dan (na eerst een bruggetje met onder je het dal) in één van de zussen "plaatsnemen. Dit hebben we eventjes gedaan en genoten van al die mensen die naar beneden kwamen, de diepte zagen en ook weer omdraaiden of die wel beneden geraakten maar dan niet over het bruggetje durfden. En Ylva die heeft alleen maar zitten kijken en lachen "wat een angsthazen hè mamma?".

Vanuit de Three Sisters zijn we doorgereden naar Katoomba Falls en een bezoek gebracht aan het Scenic World Discovery Centre. Dit Discovery Centre bestond uit 4 delen: de Scenic Skyway, de Scenic Railway, de Scenic Walkway en de Scenic Cableway. Dit leek ons zo geweldig dat we besloten hebben dit gaan te doen.

Als eerste zijn we met de Skyway gondel over de Katoomba Falls gegaan. Vanuit deze gondel hadden we een prachtig zicht op de waterval (die rijkelijk stroomde) en op de Three Sisters. Het mooie aan deze gondel was dat de vloer bestond uit doorkijkglas en je dus 275 mtr het dal en de diepte in kon kijken. Waanzinnig!.

Vanuit de gondel zijn we overgestapt in de Railway. Een trein (door Roel het kippenhok genoemd omdat we erin "gepropt" werden en er gaas boven ons zat) die ons over een lengte van 415mtr in een hoek van 52gr en een verticale "val" van 206mtr naar beneden heeft gebracht. Zowel Ylva, die er flink van baalde dat het maar zo'n kort stukje was en nog verder wilde, als ik vonden het geweldig ("net een achtbaan mamma") maar Roel was blij dat hij eruit was.

Beneden aangekomen kon je via de Walkway wandelingen van 10, 30of 50 minuten maken door de Jamison Valley. Wij hebben gekozen voor die van 50min. Het was een hele mooie en leerzame wandeling waarbij we hebben genoten van alles wat we zagen en van de stilte. Ook hebben we genoten van Ylva en hoe dapper ze mee wandelt en de dingen doet en van de fantasieën die ze heeft. Zo kwamen we bij de Miner's Hut die men nog een beetje in takt had gelaten en meteen begon ze eerst vragen te stellen en vervolgens er hele verhalen bij de vertellen en zich in te leven in de personages. Prachtig om te horen en zien.

Na de Walkway zijn we met de Cableway terug naar boven gegaan. Hebben we daar nog even rondgekeken en vervolgens weer de Skyway genomen om ons terug te brengen naar het beginpunt waar ook onze camper stond.

Inmiddels liep het al tegen 16.30u en zijn we op weg richting een camping gegaan. Eerst nog even gestopt bij het Evans Lookout met zicht op de Grose Valley en toen toch echt verder. Wat we niet hadden voorzien en ook niet wisten was dat er in die buurt geen camping was en we dus helemaal moesten doorrijden tot Oberon alvorens een camping tegen te komen.

Hier kwamen we rond 18.00u aan en werden we welkom geheten door een ontzettend lieve campinguitbaatster, die toen we haar vroegen hoe laat ze eigenlijk dicht ging, zei " ik ben 24 u p/dag open maar vind het iets minder als de gasten na 24.00u arriveren". Dat kunnen we begrijpen.

Camper op zijn plek gezet, spulletjes ( die elke keer weer door het rijden en de hobbels in de weg door de camper vliegen) opgeruimd, snel eten gekookt want we hadden honger, lekker gegeten, afgewassen, Ylva gedoucht en in bed gestopt, kopje thee gedronken en nagenoten van een vantevoren niet verwacht ontzettend mooie dag.

En morgen, morgen wordt weer een reisdag omdat we woensdag in Canberra willen zijn om een beetje op schema te blijven.

Morgen is overigens hier in Australië een bijzondere dag, dan is de Melbourne Cup. Dit is een heel beroemde paardenrace waar heel veel geld in omgaat. Het schijnt zo te zijn dat wanneer de eerste beelden ervan op t.v. verschijnen, het openbare leven stil komt te liggen. We wachten af......

Lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...