Helikoptervlucht over de twaalf apostelen

Vanmorgen alle drie rond 7.30u wakker geworden. We hadden dus goed en vast geslapen. Kon ook eigenlijk niet anders na zo'n dag als gisteren.
Roel is meteen uit bed gegaan om te kijken of de groep kangoeroes van gisterenavond teruggekeerd was naar het veld (ze waren er n.l. vandoor gegaan tijdens het foto's maken). Dat waren ze en dus moest alles in de "vijfde versnelling" gebeuren want we wilden uiteraard nog foto's gaan maken voordat we aan het laatste gedeelte van de Great Ocean Road zouden beginnen en we wisten ook niet hoe lang ze er zouden blijven zitten.

Om 8.15u zaten we "gewassen en gestreken" in de camper klaar voor vertrek. Als eerste zijn we naar het veldje gereden, dit was een kleine 5 minuten rijden. Camper geparkeerd en toen bijna op onze hurken door een enorm grasveld gekuierd om in de buurt van de kangoeroes te komen. Met twee volwassenen zou dit misschien gelukt zijn, maar met een kleine meid van 5 die razend enthousiast is, is dat iets moeilijker. Onze kangoeroe vrienden hadden ons dan ook al vrij snel in de gaten. Tja....en wat toen gebeurde.....
We dachten dat het een groep van een 40-tal kangoeroes was, maar toen ze ons in de gaten kregen, schoten waar we maar kijken konden de hoofden omhoog. Het waren er geen 40 maar misschien wel 100!. Gigantisch om te zien. En hoe dichter bij we kwamen, hoe onrustiger ze werden. Op een gegeven moment hadden ze het niet meer en kwamen ze allemaal in beweging. Als één grote kudde hupten ze achter elkaar richting de bosrand. Abnormaal mooi om te zien. Het was net of we live in een aflevering van Animal Planet zaten. Zo mooi. En Ylva, die kwam ogen en woorden te kort.
We hebben ons toen een stukje terug getrokken en je merkte dat ze dat wat meer vertrouwden en toen zag je ze weer met de bosjes terug komen. Geweldig. Ook kon je goed merken welke de mannetjes waren (gigantisch groot) en hoe deze de vrouwtjes en kleintjes in de gaten hield en bij elkaar dreef.
We hebben hier nog een hele tijd naar staan te kijken en waren onder de indruk van hetgeen we gezien hadden maar ook van de grote van sommige mannetjes. Die zijn echt super groot. Daarna zijn we terug gelopen naar de camper omdat we verder moesten, maar ook omdat we de kudde rust gunde want je merkte gewoon dat ze continue op hun hoedde waren.

Dit hadden we alweer binnen en dan moest de dag nog beginnen. We wilden vandaag onze route vervolgen met als hoofddoel "de Twelve Apostles"; een door de zee gevormde, natuurlijk zandstenen rotsformatie.

Vanuit Princetown zijn we als eerst naar de "Gibson Steps" gereden. Hier kon je via een steile trap naar het strand en zo tot bij de eerste twee Apostelen lopen. Dit hebben we natuurlijk gedaan. Als je dan bij zo'n rots komt en ziet hoe gigantisch groot deze is, dan voel je jezelf heel nietig. En dan de gedachte dat deze rots is ontstaan door het afslijten/erosie van de zee. De eerste Apostel is ook meteen de grootste en heeft een hoogte van 266 mtr!.

Van de Gibson Steps zijn we doorgereden naar het "Twelve Apostles Centre". Vanaf dit Centre kon je met een helikopter over de Twelve Apostles vliegen. We hadden tegen elkaar gezegd dat we dit gezien de kosten niet zouden doen, maar als je al ziet hoe mooi het is om ze zo te zien, dan moet dat vanuit de lucht gigantisch zijn. Dit was dus een kans van nu en misschien nooit meer. Komt bij dat we alle drie nog nooit eerder in een helikopter hebben gezeten en dan nu in deze combinatie....

We hebben dan ook besloten om ervoor te gaan en zo stegen we om precies 10.30u op. We zaten in totaal met 7 personen en de piloot erin en wij hadden het geluk dat we voorin bij het raam zaten. We hadden dus business class qua uitzicht. En wat voor een uitzicht. Het was in 1 woord "adembenemend mooi". We hadden een "total view" over alle 8 nog overgebleven apostelen, in combinatie met de kleuren van de zee en de golven. Onbeschrijflijk mooi.
En wat een ervaring.... Zelf vond ik het geweldig, Ylva die vond het spannend en toch ook wel een beetje eng en Roel voelde zich hierin minder op zijn gemak dan in het vliegtuigje. Het aparte van een helikopter is dat je heel dicht bij hetgeen bent dat je ziet. Zeker in ons geval omdat we vooraan bij de ruit zaten. In een vliegtuig zit er toch nog de ruimte van de "neus" tussen, maar hier kun je het als het ware aanraken. Waanzinnig!.
Eenmaal terug aan de grond was Ylva helemaal onder de indruk en kreeg ze de complimenten van de piloot en bemanning dat ze zo dapper was geweest. Nou toen groeide ze natuurlijk!.

Na op ons ingewerkt te laten hebben wat we nu weer hadden mogen meemaken, hebben we een wandeling gemaakt naar een uitkijkpunt van waar je een aantal van de Apostelen kon zien. Prachtig om te zien, maar met de beelden van de helikopter nog in het geheugen, stelde het minder voor dan dat je het gewoon zou zien (en dit bedoel ik niet verkeerd of arrogant).

Van de Twaalf Apostelen zijn we doorgereden naar "Loch Ard Gorge"Bij deze Clif zijn in de 16e eeuw 16 mannen en 4 vrouwen middels een scheepsramp om het leven gekomen. Men heeft hier een plakette van neergezet en dit maakte toch wel diepe indruk op Ylva.

Daarna zijn we naar Port Campbell gereden en hebben we getankt en een bakkie gedaan (de eerste van deze dag en daar waren we ook echt aan toe). Ylva heeft zich daar een plaatselijke lekkernij uitgezocht en Roel vond dit heel erg lijken op "Arretjescake" (nooit van gehoord maar omi weet hier me van) en eerlijk is eerlijk maar heel erg lekker.

Met de smaak van Arretjescake nog in de mond zijn we doorgereden naar "The Arch". Een rotsformatie lijkend op een natuurlijke brug. Altijd mooi en bijzonder om te zien, zeker ook omdat hierbij nog maar eens duidelijk wordt hoe krachtig water is. Maar ook grappig om te ervaren dat er heel veel landen zijn met een natuurlijke brug, terwijl in ieder land wordt gezegd " wij zijn de enige".

Van The Arch zijn we doorgereden naar de "Londen Bridge". Een natuurlijke brug van twee bogen naast elkaar vernoemd naar de brug over de Times in Londen. Helaas was in 2009 één van de twee bogen afgebroken en dus staat er nu nog maar een halve brug.

Onze volgende stopplaats was bij "The Grotto" en het woord zegt het al, een door het water uitgeholde grot. Heel erg mooi en zeker omdat het water dat erin staat een hele mooie turquoise kleur heeft. Hierbij de zon erop schijnend, prachtig plaatje.

We hadden de uitkijkpunten met de rotsformaties gehad, wat nu nog volgden waren een aantal mooi baaien, te weten: Newfieldbay, Bay of Martyrs, Bay of Islands en Boat Bay, Murname Bay, Childers Cove en als laatste Lady Bay.
Lady Bay is gelegen bij het plaatsje Warrnambool dat tevens het eindpunt is van de Great Ocean Road.

The Great Ocean Road: met recht genoemd één van de mooiste kustwegen van de wereld met zijn eindeloze stranden, steile kliffen, witschuimend brekende golven, turquoise water en adembenemende rotsformaties. Wij hebben er ons de tijd voor genomen en er meer dan van genoten. Een echte aanrader!.

Na de Great Ocean Road achter ons te hebben gelaten zijn we nog even doorgereden naar Tower Hill. Dit is een diepe krater van een uitgewerkte vulkaan waarbinnen de wanden een fascinerende wildernis is ontstaan. Ook zouden er kangoeroes, koala's en duizenden vogels leven en natuurlijk wilden we dat wel zien. We kwamen echter van een "koude kermis" thuis. Het enige wat we gezien hebben, is een tiental Emmu's en die waren ook nog zo lelijk als de nacht. Een kleine tegenvaller dus.

Inmiddels was het tegen vijven en zijn we teruggereden naar Warrnambool (dit was een betere uitvalbasis om morgen onze reis te vervolgen terug richting Melbourne) om onze camping op te zoeken. Ingecheckt, camper en spullen geïnstalleerd, nog even gezwommen met Ylva (want er moet wel geoefend blijven worden voor "Sterren springen"), eten gekookt, afgewassen, gedoucht, kleine meid in haar holletje gestopt, kopje thee gedronken.

We kunnen terug kijken op drie fantastische en onvergetelijke dagen waarin we het enorm getroffen hebben met het weer, prachtige dingen hebben gezien en onuitwisbare herinneringen hebben opgedaan. We hebben genoten in de ruimste zin des woords.

Welterusten en lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...