Koala's langs de Great Ocean Road

"Ochtendstond heeft goud in de mond" moet Ylva vanmorgen gedacht hebben toen ze in alle vroegte "goodmorning" door de camper bulderde. Omdat dit nog niet iets te vroeg was om op te staan, hebben we haar toch maar verzocht nog even te gaan liggen. Dit was helaas maar van korte duur. Dan maar met z'n allen uit de veren. Onze 2e dag langs de Great Ocean Road was aangebroken en daarmee ook onze laatste week in Australië!.
Ontbijtje klaar gemaakt, opgeruimd,aangekleed, even spelen in het speeltuintje, wandelingetje en spelletjes aan het strand en uiteindelijk later dan gepland om 10.00u op weg.

Als eerste zijn we via Tanybryn en Ferguson naar Otway Fly gereden. De weg hier naartoe was adembenemend. Dit was n.l. door een regenwoud (eigenlijk verboden voor bussen en grote voertuigen, maar je moet 1 risico per dag nemen) en dat was zo mooi dat het leek alsof we door de jungle reden. Ylva zag het dan ook al helemaal voor zich hoe Tarzan hier rondslingerde.
Genietend van hoe mooi dit was zeiden we tegen elkaar "hier zul je wel geen kangoeroes tegen komen". We hadden het nog niet goed en wel gezegd of daar zat Kangie langs de kant. Joehoe.......

Naar Otway Fly waren we toe gereden omdat je daar met behulp van kabels als een soort Tarzan tussen en boven de bomen kon "vliegen" en dat leek ons wel wat. Daar aangekomen zagen we de prijs hiervan en die vonden wij zo abnormaal hoog dat we hier maar vanaf hebben gezien. Dan maar door naar Lavers Hill om een bakkie te doen.

Van Lavers Hill zijn we via Glenaire naar Cape Otway gereden. Hier staat n.l. een hele mooie vuurtoren op een prachtig domein en die wilden we graag zien. Maar we wilden er ook heen omdat op de weg er naartoe koala's te spotten zouden zijn en dat wilden we natuurlijk niet missen.

Nou en of er koala's te spotten waren. Niet één, niet twee, niet drie, nee tientallen. Waar we keken zagen we ze zitten in de bomen; we kwamen ogen te kort. De één zat er nog leuker, gekker of gezelliger bij dan de ander. Er zaten er zelfs met kleintjes en dat is helemaal geweldig om te zien. We hebben hier dan ook onze ogen uitgekeken en af en toe de gok genomen om er eentje te benaderen, dit niet geheel zonder resultaat. Wat een schouwspel, abnormaal en adembenemend mooi. Gewoon niet te beschrijven hoe mooi het is om deze beesten in de vrije natuur te zien en sommigen van zo dichtbij of zels aan te raken. Fenomenaal!.
En de geluiden die ze maken als ze hun territorium willen aangeven, dat moet je gewoon gehoord hebben. We hebben hier dan ook heel lang gezeten en genoten. En Ylva.......die wist gewoon niet hoe ze het had. Die stuiterde en genoot van je welste. "Kijk hier mamma.....en hier.....en daar.....en kijk dat kleintje.....en kijk hoe die zit.....en kijk die zit te slapen.....en kijk hoe die erbij hangt.....en kijk dat is een jongetje want ik zie zijn pielie....." In één woord geweldig en onbetaalbaar.

Na al dit moois toch ook nog doorgereden naar Cape Otway Lightstation. Deze vuurtoren lag op een mooi, goed onderhouden en afgezet domein. Je moest dan ook een stukje wandelen om bij hem te komen. Daarna kon je hem middels 74 treden beklimmen en had je een prachtig uitzicht over de bosrijke omgeving aan de ene kant en de surf- en shipwreckcoast aan de andere kant.
Eenmaal beneden onder het genot van een bakkie genoten van het benedenaanzicht en de stilte, wat ook meer dan de moeite was.

En toen weer terug via dezelfde weg als we gekomen waren; langs de koala's. En natuurlijk weer gestopt want het blijft mooi en zeker ook voor Ylva die er geen genoeg van kan krijgen (en wij trouwens ook niet). En weer een hele tijd daar gezeten en genoten.

Toen werd het tijd om toch de terugreis richting de camping in gaan te zetten; anders zouden we weer te laat komen. Onze camping moesten we deze keer in Princetown gaan zoeken. Op de kaart leek het een grote plaats, maar in werkelijkheid was het één straatje met de camping, een winkel, een tankstation (buitenwerking),een restaurant en 3 huizen.
De receptie van de camping was in een oude caravan (die hadden we nog niet gehad) en de eigenaresse leek een beetje op ma Flodder (maar wel vriendelijk). Gelukkig had ze nog een plekje en daar hebben we ons huisje op geïnstalleerd.

Nadat alles zo ver geregeld was, hebben we wat gegeten en zijn we onze foto's gaan aanschouwen want we waren toch wel benieuwd. Of er mooie bij zitten? Meer dan.

Toen we vervolgens onze kleine meid wilden gaan douchen, zagen we in de verte in het veld nog een hele grote groep kangoeroes zitten. Daar wilden we natuurlijk ook nog wel wat schotjes van hebben en dus is Roel als een echte surveiveller door het gras er naartoe gelopen. Helaas viel de avond al in en zijn de foto's niet zo heel duidelijk, maar je kunt wel zien dat er hele grote bij zaten.

We kunnen weer terug kijken op een meer dan bijzondere en mooie dag. We hebben er wederom van genoten, net zoals van al de rest tot nu toe.

Welterusten en lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...