Onverwacht bezoek / Puzzling World

Vannacht zijn we wakker geworden van enorm gerammel aan de deur; gelukkig zat deze goed op slot. Roel is vervolgens gaan kijken, maar er was niets of niemand te bekennen. Het enige wat we konden ontdekken was dat het heel erg was gaan waaien, we hebben daarom onze luifel maar ingeklapt.

Toen we vanmorgen (later dan normaal) wakker werden en Ylva naar buiten ging om piepie te gaan doen, bleef haar bijna de adem achter: "mamma, mamma, de Kerstman is geweest en er liggen hier allemaal pakjes en een brief!". Dat was dus het gerommel van vannacht geweest en omdat hij niet binnen was kunnen komen, had hij alles maar buiten op de tafel voor de camper neergelegd. Sinterklaas had tegen zijn neef de Kerstman gezegd dat Ylva op vakantie was en hem gevraagd om wat kleinigheidjes naar haar te brengen en dat had hij dus vannacht gedaan. Ylva was helemaal de koning te rijk en overgelukkig dat ze toch wat had gekregen (het arme kind krijgt ook nooit wat).

Na deze onverwachte verassing konden we dan eindelijk aan ons ochtendritueel beginnen: aankleden, ontbijten, afwassen, opruimen en de was ophangen (had vannacht weer alles in de week gezet, vanmorgen de machine laten draaien en nu lekker drogen in de zon). Om 10.30u waren we klaar met ons gesinkel en getut en konden we op pad gaan.

Op de lokale radio "Wanaka" hadden we gehoord dat de Kerstman vannacht hier was blijven slapen en nu in het dorp zat om de kinderen persoonlijk te verwelkomen. Omdat wij hier twee nachten blijven, hadden we dus tijd genoeg om daar even een kijkje te gaan nemen en hem te bedanken voor de pakjes. Al snel hadden we hem gevonden en is Ylva hem gaan bedanken. Natuurlijk vond ze dit heel leuk, ze had alleen wat bedenkingen: "hoe kan het dat hij mijn naam niet meer weet en Engels tegen me praat, thuis praat hij gewoon Nederlands". We hadden het antwoord snel gevonden: hij was moe van al het werk van de afgelopen nacht en omdat hier iedereen Engels spreekt, was hij even vergeten dat hij tegen Ylva gewoon Nederlands kon praten. "Kan gebeuren mamma is niet erg".... gelukkig maar!.

Nadat we afscheid hadden genomen van Santa en Ylva zich nog had laten schminken hebben we de camper opgezocht en zijn we doorgereden naar "Stuart Landsborough's Puzzling World". Inmiddels was het 11.30u en dus waren we toe aan een bakkie; dit hebben we dan ook als eerste genuttigd in het puzzelcafé. Onder het genot van een lekkere cappuccino hebben we geprobeerd diverse intellectuele puzzels op te lossen. Of het gelukt is? Dat is voor jullie een vraag en voor ons een weet, maar wat denken jullie zelf?.

We hadden onze benodigde cafeïne (en Ylva haar apple juice) weer gehad en dus werd het tijd om niet alleen de hersenen te laten werken, maar ook de benen. We konden kiezen uit "the Great Maze" (Labyrinth) of "The Illusion Rooms". Ylva wilde graag naar het doolhof en aangezien we in eerste instantie voor haar hier naartoe gekomen zijn, hebben we dat ook gedaan.

In het doolhof aangekomen stonden we voor de volgende uitdaging: vind de 4 hoeken (geel, groen, blauw en rood) en daarna de uitgang. Je kon dit doen via de standaard (zoeken in willekeurige volgorde) of de moeilijke uitdaging (zoeken in juiste volgorde). Wij zijn uiteraard begonnen met de moeilijke challenge, maar al snel overgegaan op de standaard omdat het toch moeilijker bleek dan gedacht. Ylva dacht dat het net zo gemakkelijk ging als in de film van de Sprookjesboom maar kwam er al snel achter dat dit niet zo was.
Na een kleine drie kwartier hadden we ze alle 4 en de uitgang gevonden. Dit was geen slechte score omdat je er gemiddeld tussen een half uur en anderhalf uur over doet. Hoeveel kilometer we gelopen hebben, weten we niet. Wat we wel weten is dat het labyrint 1,5 km lang is en dat de meeste mensen er tussen de 3 en 5 km lopen.
We hebben het alle drie heel erg leuk en uitdagend gevonden. Zo denk je dat je er bent en de oplossing hebt en dan blijkt dat je dood loopt. Dit laatste zorgde bij Ylva af en toe voor kleine paniek aanvalletjes omdat ze het dan even niet meer wist of ons kwijt was. Maar we hebben ons goed geamuseerd.

Van al dat zoeken hadden we hoge nood gekregen en dus zijn we de toiletten gaan opzoeken en dit waren niet zomaar toiletten. Het waren toiletten in Romeinse steil waar je je billen met de borstel moest afvegen. Ylva heeft hierbij haar ogen uitgekeken.

Het was nu tijd voor de "Illusion Rooms" en ook dit was heel bijzonder. Je staat naar een schilderij te kijken en ziet een zwart vlak. Vervolgens ga je 3 mtr naar achteren en zie je er een gezicht, beest of landschap in verschijnen. Absurd gewoon. Een andere ruimte was "the hall of following faces". In deze ruimte waren 5 wanden met per wand 1 gezicht afgebeeld en zoals je je verplaatste, bleef het gezicht je volgen. Hierdoor was het net alsof je achtervolgd werd, heel gek. Of er was een kamer die van buitenaf gewoon leek, maar stond je erin dan was je óf heel groot óf heel klein. Echt maf. In deze ruimtes hebben we ons ook goed vermaakt en Ylva heeft haar ogen uitgekeken en kon niet altijd geloven wat ze zag. Hoe leg je een kind uit dat water van beneden naar boven kan lopen of een biljartbal van beneden naar boven over de tafel rolt?. Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ik in deze laatste ruimte ontzettend duizelig werd en dat ook de reden is waarom ik nooit in Villa Volta in de Efteling ga.

Na onze rondgang door de Illusion Rooms die vooral op Ylva erg veel indruk hadden gemaakt, waren we toe aan het laatste onderdeel de "Leaning Tower of Wanaka" oftewel de "scheve toren van Wanaka". Deze is te vergelijken met de "scheve toren van Pissa" met dat verschil dat de toren van Pisa op 1 punt in een hoek van 6gr staat en de toren van Wanaka op 1 punt in een hoek van 53gr!. De toren heeft ook een klok, maar geen gewone. In plaats dat deze klok vooruit loopt in de tijd, loopt ze achteruit. Het thema van het prak is buitengewone dingen en dat wordt met dit laatste nog maar weer eens bevestigd.
Puzzling World wordt door de Kiwi's gezien als één van de 101 "must do", dat is zeker waar.

Het was inmiddels tegen drieën en dus weer tijd voor een bakkie!. Hiervoor zijn we gestopt in het centrum waar we bij de plaatselijke chocolaterie een heerlijke cappuccino met brownie hebben gepakt. Ylva heeft zichzelf getrakteerd op een overheerlijk chocolade ijsje: "wauw mam dat is smullen". Daar kun je toch alleen maar van genieten.
Omdat het info centrum hier ook lag, zijn we meteen even binnengelopen om wederom te informeren voor de wandelingen op de gletsjers en het weer voor de komende dagen (want dat is voor een gletsjerwandeling heel belangrijk). Een wandeling op de Frans Jozef gletsjer zit er niet in omdat Ylva daarvoor veel te jong is (min 12jaar). Voor een wandeling op de Fox gletsjer moet ze min. 7 jaar zijn en een goede conditie hebben. Dit laatste heeft ze, allen de leeftijd niet. Wordt dat dan het risico van die dag?. We moeten het ons nog even overdenken.....

Omdat we morgen (los van wat we gaan doen) doorrijden naar "Fox Glacier" en dit plaatsje alleen bestaat uit twee straten, een kerk, hotels, motels en één camping, hebben we nog even wat boodschappen gedaan en zijn toen teruggereden naar onze camping.
Hier heb ik mijn was mooi droog binnengehaald, heeft Ylva fijn gespeeld in het speeltuintje, heb ik daarna lekker gekookt en hebben we gegeten, is Roel gaan afwassen en heb ik Ylva bedklaar gemaakt. Om 20.00u hebben we de jonge dame in bed gestopt (en dat is vroeg voor haar doen) en zei ze dat ze niet moe was. Ze heeft echter 1x diep gezucht en is toen als een blok in slaap gevallen.

Ondertussen is het beginnen te regenen en hebben we onder het genot van een kopje thee geluisterd naar het zachtjes getik van de regen tegen ons camperraam (ken je klassiekers!).

Het was vandaag een relaxte, maar wederom zeer mooie dag. Wat zijn we toch een bofkonten.

Slaap wel en lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...