Fox Gletsjer "we did it!"

Vannacht wakker geworden van de regen. "Het zal toch niet waar zijn dat het blijft regenen nu wij een gletsjerwandeling willen gaan maken?". Enfin laten we maar afwachten wat het in de ochtend doet.
Gelukkig ben ik wel weer opnieuw in slaap gevallen en nog voordat de wekker kon afgaan (die hadden we voor de zekerheid vandaag maar gezet) klonk al "goodmorning" door de camper.

Vanmorgen geen getut, maar meteen opgestaan. Gisteravond hadden we al alle kleren klaargelegd dus we konden alle drie meteen beginnen met aankleden. Ylva vond het zo spannend en had er zo 'n zin in dat ze vandaag geen hulp bij het aankleden nodig had. Daarna ontbeten, afgewassen, opgeruimd en om 9.00u waren we "fiks und fertig" voor vertrek. "Wel done!".

Het verzamelpunt van Fox Glacier Guiding lag niet ver bij de camping vandaan (logisch als het dorp maar uit twee straten bestaat) en dus waren we daar zo. Camperke geparkeerd en naar binnen gegaan om ons te melden. We waren veel te vroeg (komt ook niet vaak voor) en dus moesten we nog even wachten. Dan maar een bakkie want dat zouden we de eerste uren niet meer krijgen. Ylva liep ondertussen te stuiteren zo spannend vond ze het, zeker ook omdat ze wist dat ze eigenlijk niet mee mocht, omdat ze te jong is. "Maar hoezo mag ik dan nu wel mee mamma?" "Pappa en mamma hebben een leugentje om bestwil gedaan". "Oh, wat is een leugentje om bestwil?" "Dat is als je niet helemaal eerlijk de waarheid verteld omdat dat voor de situatie op dat moment het beste is". "Oh, en daarom mag ik dus nu mee?". "Ja daarom mag je nu mee, omdat we hebben gezegd dat je 7 jaar bent". "Ja maar ik ben 5 jaar hè?". "Ja schat, je bent 5 jaar".

Precies om 9.35u werden we door onze gids geroepen en moesten we verzamelen in een aparte ruimte. Hier kregen we eerst kort uitleg en daarna moesten we onze sokken, schoenen, crampons (door Ylva hoeven genoemd) en jassen gaan passen. Voor ons geen probleem tot dusver, maar voor Ylva werd het spannender. Ze hadden nl. niet zo'n kleine maat bergschoenen (oeps zouden ze nu in de gaten krijgen dat ze nog wel erg kleine voeten heeft voor iemand van 7?), maar gelukkig liep er "een oude rot" rond en die wist nog ergens een klein maatje uit te halen, pffff.......

Nadat we allemaal onze outfit bij elkaar gezocht hadden, zijn we om 10.00u met de bus richting het dal van de Fox gletsjer vertrokken. Dit was wederom maar een klein stukje rijden en dus stonden we om 10.10u op de parkeerplaats van waaraf je naar de gletsjer kon lopen. En Ylva.........die keek haar ogen uit.

Vanaf de bus zijn we meteen beginnen te wandelen met hier en daar kleine stops voor uitleg. Zo stonden we onderaan in het dal bij een 270 mtr hoge rots en was 250 jaar geleden de gletsjer zo hoog als deze rots. Het idee dat je op een plek staat waar 250 jaar geleden één grote massa sneeuw was, waanzinnig!.
Na een klein uurtje lopen hebben we het punt bereikt tot waar iedereen die een glimp wil opvangen van de gletsjers, kan lopen. Vanaf hier zijn wij met onze gids de gletsjer opgewandeld. Het eerste stuk was over grind en rotsen waardoor de gletsjer nog niet goed zichtbaar was. Echter na een 20tal minuten zijn we gestopt en moesten we onze "hoeven" onderbinden, omdat we vanaf nu over het ijs verder gingen. Ylva vond in het begin de "hoeven" helemaal niks, maar toen ze er eenmaal aan gewend was, ging ze als een trein. Samen met de gids liep ze voorop en liet zich niet kennen. De gids vond het geweldig en vond haar ontzettend dapper.

Via een ijstrap hebben we de gletsjer bereikt, daar stonden we dan.... boven op de Fox Gletsjer........en wie stond er ook? Precies onze kleine dappere meid Ylva, 5 jaar en dan al mee boven op de gletsjer. Wat waren we trots op haar dat ze deze beklimming mee had gedaan zonder ook maar één keer te klagen of te zeuren.
Terwijl we stonden te genieten van het uitzicht en wat we als gezinnetje ook nu weer samen mochten meemaken, begon de zon ook nog te schijnen, wat kan je je nog meer wensen!.
Onze gids had ondertussen een "gat" in het ijs ontdekt waardoor je helemaal naar beneden kon kijken en dan in dit gat water zag stromen. Één voor één mochten we gaan kijken, omdat het anders te gevaarlijk was. Ylva voorop want dat wilde ze natuurlijk ook wel zien. Het was prachtig en zo mooi blauw van binnen; gewoon een plaatje maar dan echt. Ongelooflijk....wauw.

Nadat iedereen gekeken en genoten had, zijn we nog een stuk hoger de gletsjer op gelopen. Hoe hoger je komt, hoe mooier (blauw) het wordt en ook het uitzicht wordt steeds mooier, zeker met de zon erbij.
Ook hier wist onze gids weer een mooie holte in de gletsjer die ze ons heeft laten zien en waarvan we mochten genieten. Ylva vond het allemaal even mooi en schitterend en al helemaal toen we bovenop de gletsjers gingen picknicken. Een uur hebben we ongeveer boven op de gletsjer rondgelopen en gekeken, daarna wat gegeten en toen hebben we onze weg weer terug naar beneden ingezet. Eenmaal weer op de rotsen mochten we onze "hoeven" uittrekken en onze weg verder naar beneden vervolgen. Rond 13.15u waren we weer terug op de parkeerplaats en zijn we door de bus opgehaald. Terug bij het verzamelpunt hebben we onze spullen ingeleverd en had Anna (onze gids) nog een verrassing voor Ylva, omdat ze het zo super goed gedaan had; ze had voor haar een oorkonde geregeld. Ylva was natuurlijk "apetrots", maar dat mag ook want het is een héél knappe prestaties die ze heeft geleverd.
Ons leugentje om bestwil is het waard geweest want we (en zeker Ylva) zijn weer een onvergetelijke en waanzinnig mooie ervaring rijker.

Inmiddels was het 13.30u en waren we toe aan een bakkie; een lekkere latte machiatto met apfel strudel.......heeeeerlijk!.
We hadden Ylva beloofd dat als ze het zou volbrengen ze zich iets mocht uitzoeken en dus hadden we de koffie nog niet op of we werden daaraan herinnert (ben maar niet bang dat ze iets vergeet). Dan maar naar het winkeltje en voor wie nu denkt dat ze met één of ander groot kadootje kwam aanzetten.....nee hoor ze had zich een plastic roze (het gaat om de kleur) armbandje uitgezocht met "I love sheeps" erop. Prijs 3,95 NZ$ (€2,60)!. Wat hebben wij toch een tevreden kind en zij was er zielsgelukkig mee.

Na onze Fox Glacier ervaring zijn we doorgereden naar Franz Josef Glacier. Hier ligt ook een gletsjer die we eigenlijk graag hadden beklommen, maar de min. leeftijd was hier 12 jaar en dat verschil was te groot. Echter ook hier kon je een groot stuk het dal in lopen om de gletsjer te zien, maar dat was wel anderhalf uur (heen en terug) lopen. We hebben getwijfeld of we dit moesten doen omdat Ylva natuurlijk al zo'n groot stuk gelopen had. Maar ze wilde zelf graag ook deze gletsjer zien (ze had de smaak te pakken) en dus zijn we beginnen te lopen. De tocht er naar toe was ook bij deze gletsjer heel bijzonder en je zag al vrij snel dat qua opbouw de "Franz Jozef" totaal anders (steiler) dan de "Fox" was. Onder aan de voet aangekomen, hebben we natuurlijk weer staan genieten en ons wederom verbaasd over hoe bijzonder zo'n gletsjer eigenlijk is en wat voor een natuurverschijnsel. Waanzinnig!.
Na "oh's, ah's" en een (behoorlijk) aantal foto's zijn we weer terug richting camperke gewandeld en op het einde van deze wandeling begon de vermoeidheid bij Ylva toe te slaan en kwamen de vragen als: " hoe lang nog?" en "is het nog ver naar de camper?". "We zijn er bijna", waarna ze weer vrolijk verder stapte.

Bij ons camperke aangekomen, zijn we eerst nog even bij het info centrum gestopt voor een sanitaire stop om vervolgens op weg te gaan richting " Greymouth", zo'n 175km verder.
De weg naar Greymouth was er eentje door mooie natuur en dat onder het genot van een zonnetje. Ylva heeft hier vrij weinig van gezien omdat ze het te druk had met kijken naar de film "de Sprookjesboom", die ze inmiddels bijna uit haar hoofd kent (en wij ook). En wij maar denken dat ze moe was en wel in slaap zou vallen, niet dus. Tegen 19.00u hebben we Greymouth bereikt. We zijn eerst een hapje gaan eten en omdat er ook nog een Mc Donalds lag, zijn we ook nog even snel ons verslag gaan plaatsen. Dit was ook het enige wat mogelijk was want al het andere m.b.t. internet lukt niet bij de Mc in Nieuw Zeeland.

Daarna zijn we richting onze camping gereden en hebben we ingecheckt. We mochten ons ook hier weer zelf een plaatsje uitzoeken en dat hebben we gedaan. Onze camping lag vlak aan zee en dus besloten Roel en Ylva om nog even naar de zee te lopen, terwijl ik onze camper verder in orde ging maken. Hier kreeg ik echter weinig tot geen tijd voor want daar kwam Ylva terug gerend " mamma, mamma kom snel de zonsondergang". Dus......fototoestel gepakt en naar het strand om naar de zonsondergang te kijken.

Of we vandaag nog niet genoeg moois hadden gezien, kregen we hier een fantastische en adembenemend mooie zonsondergang in de "Tasman Zee" te zien. Schitterend......in één woord geweldig!. Met z'n drietjes zittend op een boomstam op het strand hebben we hier van genoten. Wat kan een mens zich nog meer wensen?.

Nadat de zon was onder gegaan, vielen bij Ylva de luikjes ook langzaam dicht en dus hebben we haar heel snel in haar holletje gestopt. Wij hebben nog een kopje thee gedronken en onze foto's bekeken. Er zitten kanjers van plaatjes tussen.......eerlijk is eerlijk.

Het was wederom een bijzonder mooie, adembenemende en onvergetelijke dag. Een ervaring die we als gezin nooit meer zullen vergeten en waaraan we nog vaak aan zullen terug denken.

We zijn niet door het ijs gezakt en Ylva heeft het buitengewoon SUPER gedaan; we zijn trots op haar.

Lieve groet en tot morgen Antoinette, Roel en Ylva xxx...

Ps: vandaag precies over een maand komen we thuis en zit ons avontuur erop. Voorlopig willen we hier nog niet aan denken en blijven we volop genieten.