Ylva's wens in vervulling / Dolphin watching

Ylva (en wij ook) heeft vannacht goed geslapen en het eerste wat ze vroeg nadat "goodmorning" door de camper klonk, was: "gaan we nu naar de dolfijnen?". Ze heeft er zo naar uitgekeken ("het is mijn wens") en gehoopt dat we naar de dolfijnen zouden gaan en vandaag gaat het dan gebeuren. Ik hoop echt van ganser harte dat we er zullen zien en dat haar droom werkelijkheid wordt.

Op ons gemak zijn we opgestaan en hebben we ons ochtendritueel opgepakt, we worden immers pas om 13.30u verwacht en dus hebben we tijd genoeg. Nadat we met alles klaar waren, zijn we 10.15u richting de bus gelopen. Deze hadden we net gemist en dus moesten we een kleine 10 minuutjes wachten voordat de volgende kwam. Eenmaal in de bus duurde het een goed uur voordat we in het centrum waren en Ylva begon al een beetje ongeduldig te worden.

Eenmaal in het centrum hebben we als eerste de desk van "Explorer NZ" opgezocht om ons aan te melden en om te kijken of de tocht doorging. Het was nl. de hele morgen al bewolkt en de zee was erg ruw. Bij de desk aangekomen kregen we het goede nieuws dat de tocht in ieder geval doorging. "Gaan we nu?" "Strakjes schat, eerst gaan we nog wat eten".

We hebben ons een leuk restaurantje in de haven opgezocht en daar hebben we goed geluncht. Ervaring heeft ons geleerd dat je goed moet eten voordat je moet een boot de open zee opgaat. Helaas konden we in dit restaurant geen bakkie krijgen en dus zijn we nadat we klaar waren (het had ons zeer goed gesmaakt) in een ander zaakje nog een bakkie gaan doen. Ylva begon steeds ongeduldiger te worden en ook wel een beetje zenuwachtig, het is dan ook spannend.

Om 13.30u was het zover...we mochten aan boord. Nadat we ons een mooi plekje voor op het dek hadden uitgezocht, hebben we om 13.45u het ruime sop van de "Hauraki Gulf" gekozen. Bij het uitvaren van de haven kregen we nog enkele veiligheidsinstructies en werd er ons verteld "wat te doen als je zeeziek wordt"; heel belangrijk voor velen, zo bleek later. Ook werd er verteld dat de mensen die voor op het dek zaten het niet droog zouden houden als we de haven uitvoeren en wij zaten voor op het dek!.
Al vrij snel hadden we in de gaten wat ze bedoelden met "niet droog houden" en dus zijn we verhuist naar de achterkant van de boot en hebben daar een mooi plekje opgezocht.

De zee was erg ruw en de boot ging hard op en neer en overal om ons heen stonden zowel volwassenen als kinderen over te geven. Gezellig hè Dolphin- watchen!!!
Ondertussen was de zon door de wolken heen gebroken en na ongeveer anderhalf uur kregen we de eerste dolfijnen in het vizier en dus werd het tijd om ons naar de voorkant van de boot te begeven. Dit bleek niet zo gemakkelijk als gedacht omdat de boot flink op en neer ging. Toen we eenmaal voor op de punt stonden, hadden de dolfijnen zich al rondom en onder onze boot "verzamelt" en dit was meer dan WAANZINNIG om te zien en te ervaren. Normaal zie je dolfijnen alleen mooi springen in het dolfinarium en nu gebeurde dit hier op open zee bij onze boot ADEMBENEMEND!. Ylva was helemaal hieper zo mooi vond ze het; ze wist dan ook niet waar ze moest kijken en dat was wel een beetje te begrijpen ook want overal zwommen er. Echter zo snel als ze gekomen waren, waren ze ook weer weg en dat was een teleurstelling voor ons meisje. Gevolg: tranen met tuiten. "Ik vond het zo mooi mamma en nu zijn ze alweer weg". Maar de kapitein had goed nieuws: we zouden verder varen en dan zouden we er waarschijnlijk nog meer zien. Ons meisje was meteen weer gerustgesteld.

Ondertussen liep het aantal personen dat zeeziek was alleen maar op en had de bemanning hun handen vol aan k... opruimen en water brengen. Wij hadden gelukkig nergens last van en moesten eigenlijk wel lachen met al hetgeen we om ons heen zagen gebeuren.
Opeens riep Ylva:"kijk, kijk een walvis" en inderdaad in de verte zagen we aan het spuiten dat er een walvis zwom. Ongelooflijk waren we aan het Dolphin-watchen en kregen we er "gratis" nog een walvis bij. De kapitein had het al langer ook door en had al koers in richting de walvis gezet. Echter deze was sneller dan wij waren en dus hebben we helaas alleen maar nog een klein beetje van zijn staart gezien. Voor ons niet zo heel erg omdat we er toch al hebben gezien, maar voor diegene die nog in staat waren om te kijken (de rest lag, zat of stond alleen maar te k.....) wel jammer.

Nadat de kapitein nog een aantal pogingen had gedaan om de walvis opnieuw te spotten, wat niet gelukt is, zijn we verder gevaren op zoek naar dolfijnen. Eerlijk gezegd had dat walvis spotten voor ons al te lang geduurd, we waren gekomen voor dolfijnen en niet voor walvissen.
Na een tiental minuten zagen we in de verte opnieuw een groep dolfijnen springen en dus weer als de wiede weerga naar de voorkant van de boot. Ylva hadden we inmiddels voor alle zekerheid een zwemvest aangetrokken want ze zou in haar enthousiasme zomaar over boord kukelen.

Deze keer hadden we ons sneller gesetteld en zagen we ze nog ruim voor onze boot springen wat ook een buitengewoon zicht was. En dan ineens zomaar uit het niets zaten ze alweer onder en naast onze boot. Deze keer was de groep nog groter dan de eerste keer, het waren er misschien wel 100!. Van alle kanten zwommen en sprongen ze omhoog.
Adembenemend mooi, waanzinnig om te zien en bijna onbeschrijflijk wat voor een gevoel het geeft om dit te zien. Ze kwamen zo dichtbij.... je kon ze bij wijze van spreken aanraken. We dachten dat we met Whale watchen al de max hadden gehad, maar dit overtrof alles. WAUW!
Enig nadeel: die beestjes zijn zo ontzettend snel dat foto's maken een hele kunst is, maar het is gelukt.

Ook deze keer waren ze weer net zo snel verdwenen als ze gekomen waren. Echter omdat het zo'n grote groep was, hadden we er nu iets langer naar kunnen kijken en van genieten. Ylva was helemaal gelukkig en haar dag kon niet meer stuk. "mijn wens is uitgekomen en ik vond het héél, héél erg mooi". En mooi dat was het zeker, sterker nog mooi is nog zacht uitgedrukt.

Doordat het weer gedurende de middag steeds beter was geworden en daardoor de zee kalmer, verliep de terugreis rustiger dan de heenreis. Gelukkig voor al diegene die van de hele tocht tot nu toe niks hadden meegemaakt. Mensen die uitzagen als lijken, kregen nu weer een beetje kleur. En dan al die kindjes die zo graag dolfijnen wilden zien en er geen gezien hebben omdat ze ziek waren. Gelukkig is onze kleine meid een taaie en heeft ze nergens van geweten en voor de volle 100% kunnen genieten. Ze heeft 1e rang gestaan alleen beseft ze dat nu nog niet.

Tegen 18.15u waren we terug in de haven. Als eerste zijn we toen een hapje gaan om vervolgens onze bus op te zoeken. Deze hebben we om 19.30u genomen en om 20.30u waren we terug op de camping bij onze camper. Precies op tijd want we hadden Ylva beloofd dat ze vandaag mocht skypen met haar klasje omdat haar vriendjes vanaf morgen ook vakantie krijgen en ze hun dan niet meer kan zien. De verbinding was goed en van beide kanten was er een hoop te vertellen. Ylva over de dolfijnen en de vriendjes over alles wat er in het klasje gebeurde rondom Kerstmis. Ook hebben de vriendjes en juf de Nieuwjaarsbrief voorgelezen aan Ylva en een mooi Kerstliedje voor haar gezongen. Helemaal SUPER en Ylva werd er stil en verlegen van. Nadat alle vriendjes even voorbij de camera zijn gekomen en we iedereen persoonlijk hebben kunnen groeten en een kus geven, hebben we met heel veel knuffels en een traantje bij Ylva afscheid genomen. Het was de laatste keer dat ze haar vriendjes via de skyp heeft gezien, volgende keer als ze ze ziet is dat (als God bleef) weer na de vakantie op school. Ylva mist haar vriendjes en de juf en kijkt er naar uit om ze weer te zien en te knuffelen.

Ondertussen was het 21.30u en nadat we nog even samen naar de foto's hebben gekken was het meer dan tijd voor onze kleine meid om naar haar holletje te gaan. Nadat we ons een beetje gewassen hebben, hebben we haar ondergestopt. Ze heeft ons en "ons lieve Heertje" bedankt voor de super mooie en onvergetelijke dag want dat dit een onvergetelijke dag is geweest dat is zeker. Daarna is ze als een blok in slaap gevallen.

We hebben ons nog een kopje thee gedronken en teruggekeken op een waanzinnig mooi (in alle opzichten) en onvergetelijke dag. Daar waar we dachten dat we de max al meer dan hadden bereikt, is het vandaag nog maar weer eens overtroffen. Het valt gewoon niet in woorden uit te drukken hoe mooi het is om deze beesten in de vrije natuur te zien. We hadden er ons een voorstelling van gemaakt en hadden zoiets van "we doen het voor Ylva", maar dit heeft onze stoutste verwachtingen overtroffen.

ADEMBENEMEND EN ONVERGETELIJK wat wij als gezin vandaag weer hebben mogen meemaken.

Lieve groet en tot morgen Antoinette, Roel en Ylva xxx...