Kelly Tarlton's Sealife Aquarium

Na de geweldige dag van gisteren hebben we vannacht alle drie goed en vast geslapen en werden we pas om 8.30u wakker. Wij tenminste want Ylva lag toen nog lekker te knorre porre boven in haar holletje en dat hebben we ook zo gelaten. Ondertussen hebben we buiten de ontbijttafel opgedekt want het zonnetje scheen tegen alle berichtgevingen in (ze hadden voor vandaag en morgen een cycloon voorspelt) alweer lekker. Wederom een bevestiging dat hier niks zo wispelturig en onvoorspelbaar is als het weer.

Ondertussen was onze kleine meid ook ontwaakt en het eerste wat ze vroeg: "wat gaan we vandaag doen?". Geweldig.....daar waar wij deze week wat rust voor haar wilde inbouwen, wil zij graag nog elke dag iets gaan doen. Van wie zou ze het hebben?

Als eerste hebben we toch maar op ons gemak ontbeten en ondertussen bekeken wat we dan evt konden gaan doen. We hadden ons nl. eigenlijk voorgenomen om vandaag en morgen op de camping te blijven. Ylva wilde graag naar een pretpark in de buurt van de camping; "daar hebben ze achtbanen en dat vind ik sjiek mamma". Wij zagen dat niet zo zitten omdat je bij ons ook pretparken hebt en als we dan al ergens heen gaan, laten we dan ergens naartoe gaan wat je bij ons niet direct hebt. Uiteindelijk is de keuze gevallen op "Kelly Tarlton's Sealife" Aquarium.

Nadat we op ons gemak alles hadden afgewassen en opgeruimd was het inmiddels 11.00u en zijn we vertrokken. We moesten richting het centrum maar al snel reden we ons op de snelweg vast in de file (zelfs hier komt het voor!). Dan maar binnendoor dachten we (met Roel als kaartlezer is dat geen enkel probleem), alleen dit hadden een hele hoop anderen ook gedacht en dus stond het daar ook overal vast en stil. Na een kleine drie kwartier mijn stuurmanskunsten op de proef gesteld te hebben, zijn we uiteindelijk bij Sealife aangekomen. Ylva had in de tussentijd al tig keer gevraagd of we er waren, maar nu waren we er dan eindelijk.

Bij binnenkomst werd al meteen de sfeer van op Antartica gecreëerd met mooie foto's en afbeeldingen. Voor de kinderen was er door het hele aquarium heen een speurtocht uitgezet waarin ze op zoek moesten naar antwoorden op vragen die ze dan konden vinden bij een stempel punt. Als ze alle stempels hadden verzameld, kregen ze op het einde een verassing.

Na de entree kwamen we als eerste door de (exact na gebootste) expeditie hut van "Captain Scott's". Deze had hierin samen met de andere expeditieleden geleefd van 1910 tot 1913 toen zij op Antartica waren. Ylva vond dit reuze interessant om te zien omdat er nog identieke potjes, pannetjes, sokken, kleren en bedden stonden en ze zag al helemaal voor zich hoe ze hierin geleefd hadden.

Vanuit de expeditiehut liepen we, nadat we eerst een beetje belachelijk hadden moeten poseren voor een foto (blanco achtergrond en dan wordt je naderhand ergens ingeshopt), door naar een ruimte waar we de pinguïns van onder water konden zien zwemmen. Dit was een heel leuk gezicht vooral ook omdat ze heel fanatiek waren. Ylva keek haar ogen uit:" kijk, kijk hoe hard die gaat en hoe gek die duikt". "Kijk daar duikt er eentje het water in, wauw wat gaat die hard". "En kijk die dikke daar". Wat inderdaad opviel was dat er hele grote en hele dikke bij waren, dit in vergelijking met de pinguïns die we tot nu toe gezien hadden.

We hebben het ons een tijdje staan aanschouwen en toen we zijn toen doorgelopen. Wat we toen te zien kregen......kippevel (lett. en fig.).
Er was een hele grote ijsvlakte waarop misschien wel 50 prachtige grote pinguïns liepen en een 25 tal kleinere. Deze grote pinguïns, welke de "King Pinguïns" (Konings pinguïn) bleken te zijn, trokken de aandacht door enerzijds hun grote en anderzijds hun mooie kleur (vooral het geel rond hun hoofd). Wat waren dit prachtige beesten en dat we ze van zo dichtbij konden aanschouwen. In één woord geweldig en onze kleine meid genoot volop. "Wauw, wat zijn die groot en mooi". Nou dat waren ze zeker.
Toen viel haar oog op de kleinere soort, de "Gentoo Pinguïns". Er lagen er nl. een aantal te broeden en dat is voor een meisje altijd interessant. Toen we dichterbij gingen kijken bleek dat er eentje met een pas geboren kleintje zat dat net werd gevoed. Tja....dat was natuurlijk helemaal het einde voor onze kleine meid. "Kijk, wat een lief babytje en moet je kijken hoe de mamma haar eten geeft". "Oh wat schattig". Het was ook een prachtig gezicht om te zien hoe de moeder het kleintje vanuit de kop deed voeden en het tegelijkertijd voor alles en iedereen beschermde. Dit is iets dat moet je zien en ervaren en is bijna niet in woorden of beeld uit te leggen.

Na de pinguïns zijn we, nadat we eerst een testje hadden gedaan van hoe lang we onze hand in ijswater konden houden (30 sec), doorgelopen naar een ruimte waar we én een bakkie konden doen én waar een prachtig open aquarium stond. Het mooie van deze ruimte was tevens dat het deels onder water was en dat we zo uitkeken op de haven van Auckland. Uiteraard hebben we hier een bakkie gedaan en ondertussen genoten van het mooie zicht van zowel de haven als het aquarium.
In dit aquarium zat ook een hele grote rog en het grappige was dat deze dezelfde naam heeft als een vriendinnetje van Ylva nl. Phoebe. Toen Ylva de naam hoorde (er stond (lett.) nl. iemand in het aquarium die dit vertelde) vroeg ze dan ook "is Phoebe ook hier?" "Nee die vis heet zo". "Hahaha wat grappig......".
Ook stonden er in deze ruimte "touch pools" bakken met zeedieren die je mocht aanraken en voelen. In eerste instantie zag Ylva dat niet zo zitten omdat ze er "eng en gevaarlijk" uitzagen (geef toe dat ik zelf ook even over de drempel heen moest om ze aan te raken), maar toen ze het eenmaal geprobeerd had, was ze er niet meer weg te slaan.

Daarna zijn we doorgelopen naar de kunstoftunnel waardoor dit Aquarium bekend is geworden. Kelly Tarlton heeft hier nl. een kunstoftunnel laten bouwen die de onderwaterwereld nabootst. De tunnel is opgesplitst in twee gedeelten. Één gedeelte waar de haaien zwemmen, je loopt hier onder de haaien door of anders gezegd, ze zwemmen boven je hoofd. En een ander gedeelte waar alle overige vissen zwemmen. Mooi gemaakt en erg bijzonder.

Wat ook bijzonder was, was dat de Kerstman opeens door de tunnel zwom en de vissen gingen voeren. Een hilarisch gezicht en Ylva en de andere kinderen wisten dan ook niet hoe ze het hadden. "Hoe kan dat nu mamma, zo zie ik hem deze week in de stad en zit ik bij hem op schoot en nu zwemt hij hier weer rond". "Tja schat je weet de Kerstman komt overal". Uiteraard hebben we hier een hele tijd staan kijken en mochten we pas verder toen de Kerstman verdwenen was.

Inmiddels waren we alweer toe aan het laatste gedeelte van het Aquarium "the Fish Gallery". Hier stonden allemaal aquariums met prachtige soorten vissen, inktvissen, kreeften en krabben en zeepaardjes altijd mooi om naar te kijken en doorheen te lopen.

Ons rondje zat erop en eerlijk is eerlijk het was meer dan de moeite waard. Alle drie hebben we ervan genoten en zijn we blij dat we besloten hadden om alsnog hier naartoe te komen. "Ik vond het heel erg fijn en mooi mamma en pappa, vooral de pinguïns". "Dat is fijn om te horen schat".
En voor wie wil weten wat de beloning voor het speurwerk van de kinderen was: een sticker met daarop een pinguïn. Wauw!.

Buiten gekomen scheen het zonnetje volop en eigenlijk was het te mooi weer om al terug te gaan naar de camping en aangezien daar weinig of niks te doen is buiten gaffelen. Dat hebben we dan ook niet gedaan. In plaats daarvan zijn we bij het strand waar we langs kwamen gestopt, dekentje uitgevouwen en zijn we een paar uurtjes op het strand gaan liggen (hebben we daar gegaffeld en ik kan jullie vertellen daar valt heel wat te gaffelen) en heeft Ylva voor de eerste keer in zee gezwommen. Ze vond het geweldig, maar het spelen in het zand was zeker zo aantrekkelijk, zeker het inbouwen van mamma en pappa die daar minder blij mee waren.

Tegen 18.15u zijn we "huiswaarts" gekeerd. Onderweg nog even een boodschap gedaan en toen terug richting de camping. Gelukkig ging de terugreis iets sneller dan de heenreis en om 19.00 stonden we alweer helemaal geïnstalleerd op ons plekje.
Ik ben meteen gaan koken, daarna hebben we afgewassen, ons gedoucht en toen werd het voor onze kleine meid tijd om naar bed te gaan. Onder licht protest is ze in haar holletje gekropen, maar niet lang daarna is ze als een blok in slaap gevallen.
En wij......wij hebben op de bank nog een lekker kopje thee gedronken en zijn toen ook gaan slapen.

Slaap wel en tot morgen.

Lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...