De mangroves van Langkawi

We schrokken vanmorgen pas om 7.30u wakker. Oeps...we hadden ons een beetje verslapen want we moeten nl. om 8.30u klaarzitten in de lobby. Dat werd dus snel aankleden en ontbijten, vandaag geen getut.

Om 8.30u stipt kwamen we in de lobby aan; waren we nog optijd?.
Blijkbaar wel want het busje dat ons moest komen halen was nog in geen velden of wegen te bekennen. Het werd 8.35u, het werd 8.40u, het werd 8.45u hadden we het busje dan toch gemist of waren we in de val gelopen?. Toen we op Langkawi aankwamen hadden we nl. van onze reisorganisatie een brief gekregen waarin we gewaarschuwd werden voor malafide bedrijfjes die toeristen lokten met excursies en dan hun afspraken niet nakwamen.

Roel wist het zeker: " Netje wilde weer voor een dubbeltje op de eerste rij en het zelf regelen en nu heeft ze niks". Zelf maakte ik me iets minder druk; ik had nog niks betaald dus geen man overboord. Het zou alleen jammer zijn omdat we dan opnieuw een nieuwe excursie moeten boeken en we ons vanmorgen voor niks hadden gehaast. Roel gaf aan tot 9.00u te wachten en dan in actie te komen.

Klokslag 9.00u stopte er een busje voor de ingang van ons hotel, zou dit dan ons busje zijn? Vol verwachting (Ylva had in de tussentijd al 100x gevraagd wanneer het busje kwam) wachtte we af wat er ging gebeuren. De chauffeur stapte uit, kwam naar de lobby en riep (zoals ze gisteren telefonisch met me hadden afgesproken) ons kamernummer af. Het was dus ons busje en we waren niet in de val gelopen......gelukkig. Toen ik de chauffeur vroeg of hij in de file had gestaan omdat hij te laat was, zei hij: " no I know you are from Limburg and there they have a Limburgskwartiertje what means that you can come to late half an houre !". 1-0 voor de chauffeur.

Nadat we er eens hartelijk om hebben gelachen en we eigenlijk hadden kunnen weten dat ze hier te laat komen, zijn we ingestapt. De chauffeur is als eerste met ons naar de bank gereden omdat we geen contant geld hadden en dat moesten we wel hebben, hadden ze me gisteren verteld. Daarna is hij met ons verder gereden naar de plek waar we met de boot zouden vertrekken. Roel was nog steeds een beetje argwanend en had het idee dat het bedrag dat ze ons hadden gezegd alleen voor het vervoer in busje was en dat we eenmaal op de plaats van bestemming een hoop zouden moeten bijbetalen. We wachten af....

Omdat wij helemaal aan de westkant van het eiland verblijven en de mangroves zich aan de noord-oostkant bevinden, moesten we dus het eiland doorkruisen. Hierdoor kregen we meteen een beetje een beeld van het eiland en hoe de mensen hier wonen en leven en wij concluderen hieruit dat er hier toch wel veel armoede is. De huisjes (die wij gezien hebben tenminste) zien er armoedig en krakkemikkig uit, één zware storm en er blijft niks meer van over.

Na een dik halfuur kwamen we aan in de "haven" waar de bootjes voor de mangrove tochten klaarlagen. Het was hier een drukte van belang met toeristen en de lokale bevolking. We werden naar een "kantoortje" gebracht waar we moesten betalen, nu gaat het gebeuren......(Roel zag het al helemaal voor zich). Niks bleek echter minder waar; we moesten gewoon het bedrag betalen wat was afgesproken, niets meer en niets minder.
Eerlijk gezegd konden we het ons niet voorstellen en waren we (vooral Roel) nog steeds een beetje wantrouwend omdat het bedrag dat wij moesten betalen niet in verhouding stond met de andere bedragen die we hadden gezien bij aanbieders. Kwam bij dat er bij ons ook nog een aantal extra dingen bijzaten. We waren dus nog steeds benieuwd wat het ging worden (misschien moesten we wel zelf roeien :)).

Nadat iedereen aan de financiële verplichtingen had voldaan werden we naar ons bootje gebracht waar onze "capitein" al op ons zat te wachten. Toen we allemaal plaats hadden genomen zijn we vertrokken. Al snel bleek dat het gewicht niet goed verdeeld was en dus moest er gereorganiseerd worden. Toen dit eenmaal gebeurd was, zijn we als eerste onze gids gaan ophalen om vervolgens richting de mangroves te vertrekken.

Tijdens afleveringen van Expeditie Robinson hadden we al eens gezien hoe de mangroves eruit zagen en persoonlijk vond ik dat heel bijzonder. De bomen in de mangroves groeien boven op hun wortels, waarbij de wortels boven de grond (lees: water) groeien en dat ziet heel apart uit. Het was dan ook een hele aparte en mystieke ervaring om er doorheen te varen.

We waren al eventjes onderweg toen we bij een mangrove bosje kwamen waar een groepje apen zat. Natuurlijk hielden hier alle bootjes halt en dan krijg je de gekste taferelen te zien. De apen die hier zitten pakken nl. alles wat ze pakken kunnen; nou ja pakken, ze "stelen" het daadwerkelijk van de mensen en zijn daarbij hondsbrutaal. Ze duiken vanaf de kant en bomen in het water (hebben voor de 1ste keer in ons leven een aap zien zwemmen, wisten niet dat ze dat konden) en klimmen dan op de bootjes om hun slag te slaan.
Onze gids adviseerde om ze niet te voeren maar niet alle gidsen dachten daar hetzelfde over. Zo kwam er een bootje aanvaren met daarin een Japans gezin. Het bootje voer helemaal tot aan de kant, dus al die apen sprongen op de boot (want pappa had een zak met brood bij) en begonnen te plunderen. Het zoontje van het gezin vond het allemaal minder leuk en die zette het toch op een hysterisch schreeuwen waardoor de apen nog drukker werden. Er ontstond een sneeuwbal effect: zoontje nog harder schreeuwen en paniek, apen nog drukker, zoontje begint te rennen in de boot, apen beginnen ook door de boot heen en weer te rennen etc. etc.. En wij.....wij hebben in onze boot dubbel gelegen van het lachen bij het zien van dit alles; Funniest Home Video's was er niks bij.

Na de apenvoorstelling zijn we doorgevaren naar de "Crocodille Cave". Onderweg hiernaartoe zijn we voorbij een prachtige zeearend gekomen die boven in een boom zat. Een prachtig plaatje om te zien.
Bij de "Crocodille Cave" aangekomen dachten we even dat we in de Efteling waren; de bootjes lagen er aan te schuiven als bij de gondola's. Voor ons was het nog even spannend of we de grot wel konden invaren. Het water stond nl. hoog en we hadden een hoger bootje en dus was het niet zeker of we eronder door konden. Met een beetje passen en meten is het gelukt, gelukkig want het was heel mooi om te zien. Waarom de grot "Crocodille Cave heette? Geen idee, in elk geval niet om de crocodillen want die zaten er niet (misschien vroeger maar dat hebben we niet gevraagd).

Van de Crocodille Cave zijn we doorgevaren naar de "Batman Cave". Hier moesten we ons bootje verlaten en te voet verder. Na een klein stukje gelopen te hebben, kwamen we bij de grot aan. Eenmaal in de grot zaten daar misschien wel duizend kleine vleermuisjes. Een prachtig zicht om te zien maar Ylva vond het helemaal niks: "ik vind het een beetje eng, gaan we weer naar buiten". Toen er ook nog begonnen te vliegen, had ze het helemaal gehad. Onze held op sokken: ze ontbijt met een kangoeroe, zet een koala op haar arm, gaat recht op een zeehond af, vraagt of ze de walvis mag aaien, maar is bang voor een ini mini vleermuisje.

Normaal wil Ylva altijd afscheid nemen van de beestjes die ze heeft gezien, maar in dit geval was dat niet nodig. Toen de gids teken gaf dat we weer terug richting de boot mochten, liep ze gestaag voorop het kon haar niet snel genoeg gaan. Na controle of we iedereen hadden (stel je voor je vergeet iemand in zo'n grot) zijn we verder gevaren door het "Kilim Geoforest Park", zoals dit hele gebied hier heet. We zijn nog langs en door mooie rotsformaties gevaren. Helaas was de snelheid van de boot, tot vermaak van Ylva, te hoog om mooie foto's te maken, maar het was meer dan de moeite waard om het te zien.

Ter afsluiting van onze tocht door de mangroves zijn we gaan lunchen bij een drijvend vis restaurant. Hier kregen we eerst een rondleiding langs de verschillende bassins met vissen en daarna mochten we gaan eten; rijst met kip! (hoe krijg je het bedacht). In ons bootje zat ook een viertal Franse jongens en eentje daarvan vond Ylva heel leuk, ze straalde dan ook van oor tot oor toen hij naast haar kwam zitten aan tafel. "ik ben een beetje verliefd op hem, maar ik ga niet met hem trouwen want dat doe ik met mijn vlam Siebe". Geweldig toch.

Nadat we eenvoudig maar lekker gegeten hadden, hebben we onze gids afgezet waar we hem hadden opgehaald en zijn we terug gevaren naar het beginpunt. Het was een mooie tocht door een gebied dat typisch is voor Maleisië. Qua natuurschoon kan het niet tippen aan hetgeen we de afgelopen weken gezien hebben, maar dat neemt niet weg dat het de moeite waard was en dat je het een keer gezien moet hebben.

Terug aan wal moest Ylva piepie doen en dus hebben we een toilet opgezocht. Dit was echter een typisch Maleisisch sta toilet met Maleisische hygiëne." Mamma hoe moet ik hier nu plassen er zit alleen een gat in de grond". "Tja schat dat is nu eenmaal zo hier". "En het is hier ook zo vies mamma en ze hebben geen toiletpapier". "Ja schat nu zie je dat het niet allemaal zo vanzelfsprekend is wat wij hebben en dat het dus zo ook kan zijn". Ze was helemaal onder de indruk.

Nog een beetje beduusd van hetgeen ze net had gezien zijn we terug gelopen en hebben we ons busje opgezocht. Het eerste deel van onze excursie zat erop. Deel 2 bestond uit een bezoek aan "Oriëntal Village" en "The Cable Car"; deze waren echter gevestigd aan de westkant van het eiland (in de buurt van ons hotel) en dus moesten we weer terug naar waar we vandaan kwamen.

Op weg daar naartoe, Ylva deed ondertussen even een dutje, vroeg Roel zich af of nu misschien het addertje onder het gras vandaan zou komen (hij blijft wantrouwig) en we moesten gaan bijbetalen. Echter bij Oriëntal Village aangekomen, kregen we zonder dat we daarvoor extra moesten betalen onze ticket voor de Cable Car en het tijdstip waarop we terug moesten zijn. We hadden in totaal tweeëneenhalf uur om alles te bekijken, wat ons wederom verbaasde.

Als eerste zijn we naar de Cable Car gelopen. Hier mochten we in eerste instantie met onze ticket zo langs alle andere in de rij doorlopen totdat we bij het punt kwamen waar de tickets gescand werden. Vanaf hier ging je met een trap omhoog en moesten we gewoon in de rij aansluiten; logisch en geen probleem. Wat we op dat moment nog niet wisten maar waar we snel achter kwamen, was dat boven rijen zoals in de Efteling opgesteld waren en die stonden vol met mensen. Wachttijd vanaf het punt waar we aansloten: drie kwartier!. Wilden we dit in deze hitte?.
We zijn uiteindelijk toch aangesloten omdat de Cable Car één van de dingen was die we op ons lijstje hadden staan van hetgeen we in Langkawi wilden zien.

De drie kwartier is uiteindelijk een uur geworden en toen zaten we in de gondel naar boven. Deze Cable Car is overigens door Oostenrijkers gebouwd; was dit niet het geval geweest en was ze gebouwd door mensen van hier, dan was ik niet ingestapt. Op weg naar boven konden we al genieten van prachtig uitzicht en dat zou, eenmaal boven nog mooier worden.
Toen we echter naar boven gingen en ik zat me de constructie zo te bekijken, bedacht ik me wel dat je bij dit alles niet teveel moest nadenken. De kabelbaan heeft een lengte van 800 m en gaat in een hoek van 45gr naar boven. Over deze lengte staan slechts 2 palen en voor de rest wordt het met de kabel overspannen. Daar hangen dan weer allemaal die cabines aan waar max 6 mensen inzitten. Je moet er niet aan denken dat iets gebeurt....

Eenmaal boven (gelukkig) konden we genieten van een prachtig uitzicht over een groot deel van Langkawi; ook konden we ons resort goed zien liggen. We stonden op 700mtr. hoogte en hadden fantastisch zicht; het was het wachten in de rij meer dan waard.
Ze hadden hierboven ook een "Skybridge" waarover je kon lopen, maar deze was vandaag wegens onderhoud gesloten....jammer!.

Toen we weer beneden waren, hadden we nog een klein half uurtje om door het park te lopen. Voor ons was dit meer dan voldoende want ze hadden hier alleen maar "kroam" en we kunnen toch niks meer kopen. Wij hebben deze tijd dan ook gebruikt om een bakkie te doen want dat hadden we na het ontbijt van vanmorgen niet meer gehad en daar waren we meer dan aan toe.

Om 16.30u zijn we weer in het busje gestapt en heeft de chauffeur ons bij ons hotel afgezet. We hadden een hele leuke excursie gehad , die volgens de folder maar 5 uur zou duren, maar uiteindelijk de hele dag in beslag heeft genomen. We hebben niet met een malafide organisatie te maken gehad, er zat geen addertje onder het gras en hebben voor nog geen €30,00p.p (incl. lunch en entrees) echt wel op de eerste rij gezeten. Laat Netje maar schuiven met haar foldertje en blaadjes, ze heeft het wel maar weer mooi geregeld vandaag.

Ylva wilde nog graag even gaan zwemmen en dus zijn we rechtstreeks naar ons huisje gelopen. Hier wachtte ons nog een aangename verassing: ons hele balkon zat vol met aapjes (de vriendelijke). Ylva vond dit natuurlijk helemaal geweldig en wist niet hoe snel ze binnen moest komen om iets lekkers voor ze te pakken. Ze vergat hierbij helemaal dat ze de deur dicht moest doen en het had dan ook niet veel gescheeld of ze hadden allemaal binnen gezeten. Helaas hadden we niet zoveel in huis en dus zijn het maar chips geworden die we ze gevoerd hebben. Ze vonden het zalig en Ylva vond het helemaal geweldig. Vooral de mamma's met de kleintjes waren heel speciaal om te zien omdat de mamma zwart is en het kleintje oranje. Heel gek maar wel bijzonder om te zien. Nadat de bus Pringels was leeg gegeten, hebben we ze duidelijk gemaakt dat we niks maar hadden en zijn we naar binnen gegaan. Één aapje (we hebben hem Japie genoemd) is nog een hele tijd blijven zitten en pas toen Ylva in haar zwemspulletjes naar buiten kwam en richting zwembad liep, is hij vertrokken.

Ylva en Roel hebben nog even lekker gezwommen en ik heb wat in het huisje getut en alvast gedoucht; het kan maar gebeurt zijn voordat dochter- en manlief terug komen. Toen Roel en Ylva terug waren, hebben zij zich ook gedoucht en zijn we daarna een hapje gaan eten.

Ylva was zo moe van alles wat we vandaag weer hebben gedaan en de warmte, dat ze tijdens het toetje al in slaap is gevallen. We hebben haar bij terugkomst dan ook meteen in bed gelegd en ze is als een blok in slaap gevallen .
Roel en ik hebben nog een lekkere kopje thee gedronken op de bank en teruggeblikt op de dag van vandaag. Het was een mooie en warme dag waarop we een beetje een beeld hebben gekregen van het leven op Langkawi en we hebben mogen genieten van het natuurschoon dat dit eiland te bieden heeft.

Slaap wel Antoinette, Roel en Ylva xxx...