1e kennismaking met kangaroes en koalaberen

We zijn de nacht goed doorgekomen, maar je zult altijd zien dat als je ergens bent waar je je niet 100% voelt, dat je dan s' nacht eruit moet om naar her toilet te gaan. En dus ging ik tegen 01.20u op mijn slofjes richting het toilet. En daar waar ik normaal niet bang ben aangelegd, vond ik het nu toch even minder prettig zullen we maar zeggen.

Maar voor de rest goed geslapen en vanwege de vroege ochtendzon, de vogeltjes die fluiten (Ylva vind dit het mooiste wat er is) en een dochter die er vroeg bij is, op tijd opgestaan. Vervolgens op het gemak ontbeten en om 8.45u (l.t.) al onderweg.

We zijn vanuit Mareeba richting Kurunda gereden. Hier hadden we ons voorgenomen het Rainforeststation te gaan bezoeken en dat hebben we ook gedaan. Het Rainforeststation is een park waar je verschillende aspecten van Australië te zien krijgt. We zijn begonnen, onder leiding van een "Aboriginal", met een "cursus" boemerang gooien en speerwerpen en vervolgens hebben we mogen ervaren hoe het is om op een echte "didgeridoo" te blazen. Een didgeridoo is een blaasinstrument van hout waarmee de Aboriginal geluiden van dieren nabootsen. Het lijkt allemaal heel simpel, maar er kwam meer bij kijken dan gedacht.

Daarna zijn we naar een dansschow van de Aboriginals gaan kijken. Zij hebben ons een tiental dansen laten zien wat erg leuk was. Vooral ook toen er vrijwilligers gevraagd werden (nee, nee, Antoinettje heeft deze keer niet mee gedaan :)). Pas dan zie je hoe ritmisch deze mensen zijn en hoe a-ritmisch wij.

Na de dansschow zijn we met een " Army Duck" (dit is een voertuig dat zowel op het land als in het water rijden/varen kan) het regenwoud ingetrokken. Dat was erg bijzonder om te zien. Bovendien weten we nu dat regenwoud staat voor een gebied waarin bomen staan die minimaal 2 meter water nodig hebben om te overleven en dat het niet een gebied is waarin het veel regent. Daarnaast hebben we vele planten en boomsoorten gezien die in een regenwoud staan en hebben we geleerd welke gevaarlijk zijn en welke niet.

Van de Army Duck zijn we naar het Wildlife Park gegaan. Dit was voor ons, maar zeker voor Ylva een hele belevenis. We zijn hier oog in oog komen te staan met zowel een zoet- als een zoutwater krokodil en ik kan je verzekeren, die laatste wil je niet zomaar tegen komen. Wat een kolossen zijn dat. Ylva was er helemaal van onder de indruk.
En toen na wat reptielen en ander gedierte naar hetgeen waarvoor iedereen naar Australië komt, de koalabeertjes en de kangaroes. Wat zijn dit toch geweldige dieren en zeker als je ze van zo dichtbij kunt benaderen. De kangaroes vond Ylva helemaal het einde, ze heeft ze geknuffeld en gekust alsof het een lieve lust was. Bij de koalabeertjes ging dit helaas niet omdat ze aan het slapen waren. Die hebben het pas goed, die mogen 20 van de 24 uur per dag slapen...........heerlijk toch!.
Na een moeilijk afscheid van de kangaroes ("ze zijn zo lief en schattig") het park verlaten en onze weg vervolgd.

We zijn naar de Barron-falls gereden. Via een prachtig aangelegd wandelpad door het regenwoud konden we deze waterval bereiken. Omdat er al sprake is van een lange en droge periode had de waterval helaas niet al teveel water. Maar er hingen foto's van betere tijden en dan blijkt weer dat iedere waterval een natuurwonder is.

Van de Barron-falls richting Kurunda gereden. Dit bleek echter een kleine deceptie. Kurunda is van oudsher een dorpje waar de Aboriginals gewoond en geleefd hebben, maar inmiddels uitgegroeid tot een toeristische attractie. Nu is met dit laatste niks mis, maar valt het tegen als alles om 16.00u gesloten is omdat dan de aanvoer van toeristen (lees: Jappanners) is gestopt. Het was 15.50u toen wij daar aankwamen en het was al een compleet "spookdorp" geworden.

Over die Jappenners wil ik toch iets kwijt. We hebben al veel landen van de wereld bereisd, maar waar je ook komt, overal kom je ze tegen. En gedroegen ze zich nog als "normale" toeristen, dan was het nog niet zo erg. Maar ze maken een hoop kabaal, nemen overal foto's van en houden daarbij totaal geen rekening met andere mensen. Een voordeel: ze komen in massa's aan, nemen snel foto's en verdwijnen dan weer even snel en met evenveel kabaal als ze gekomen zijn.

Vanuit Karunda zijn we op zoek gegaan naar een camping. Eerst wilde we in Cairns blijven maar hebben (omdat het nog redelijk vroeg in de middag was) besloten om toch al een stukje zuidelijker te rijden. Via de Bruce-highway zijn richting Innesfail gereden en hebben daar een "Big4" camping opgezocht. We zijn uitgekomen bij "Mango Tree Camp site". Een super mooie en luxe camping die deels verwoest is geweest door de orkaan van 2006 en nu weer opnieuw opgebouwd. We hebben gekookt, afgewassen, ons gedoucht, wat gebabbeld met de buren en nu gaan we naar bed.

Het was wederom een mooie en geslaagde dag.

Welterusten en lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx.....