Onze eerste echte dag in Nieuw Zeeland

Na de lange dag van gisteren hebben we alle drie goed en lang geslapen. Ylva was als eerste wakker en na "goodmorning" zagen we dat het al 8.45u was. We hadden het dus nodig gehad. Op ons gemak zijn we opgestaan, bed afgebroken en eettafel opgezet en meteen werd alweer duidelijk wat dit voor een onding is, je kunt er gewoon niet langs. Na een hoop geschravel en het water gekookt te hebben in een ouderwetse fluitketel (is ook helemaal niet meer van deze tijd), zijn we aan ons ontbijt begonnen en hebben we plan de campagne gemaakt voor vandaag.

Nadat we alles hadden opgeruimd, afgewassen en ons hadden aangekleed, het was ondertussen 11.30u, zijn we als eerste naar het camperverhuurbedrijf gereden. Hier hebben we ons een waterkoker geregeld, want de hele vakantie thee maken met een fluitketel, dat zag ik niet zitten. Inmiddels hadden we ons via de buren op de camping die gingen vertrekken al een mat voor in de camper geregeld zodat we niet steeds met vuile voeten de camper in hoeven.

Nadat we dit geregeld hadden, zijn we naar het "International Antarctic Centre" gereden. Dit is een centrum waar de geschiedenis en het heden van mens en dier op Antartica te zien is.
Als eerste hebben we hier een "Hagglund Ride" gemaakt. Dit is een tocht in het rupsvoertuig waarmee ze zich op Antartica verplaatsen. We hebben hiermee een parcours afgelegd dat het ijs en het water op Antartica symboliseerde. We werden van links naar rechts en van boven naar onder geslingerd. Ylva vond het geweldig en had het idee dat ze in een achtbaan zat. En toen we door het water gingen, zat ze helemaal te stuiteren. Ze vond het geweldig en zei steeds "nog een keer, nog een keer". Op dit gebied is ze nergens bang voor.

Van het Hagglund voertuig zijn we naar het restaurant gegaan want het was langzaam tijd voor een bakkie. Na een heerlijk kopje cappuccino en een sandwich zijn we de rest van het centrum gaan bezoeken. We zijn als eerste door de " Four Seasons Room" gelopen. Hier kon je middels een licht en geluidsschow de vier seizoenen met echt vallende sneeuw meemaken ook stond "Scotts Base" nagebouwd. Dit is het basiskamp van waaruit alles begint op Antartica.

Daarna zijn we naar de " Snow & Ice Experience" gegaan. Nadat we ons in een hele dikke jas hadden gehesen zijn we een ruimte in gegaan met echte sneeuw, een iglo en heuse ijsglijbaan en waar de temperatuur -8gr was. In deze ruimte werd vervolgens een "Antarctic Storm" nagebootst. Dit betekend dat de temperatuur opliep tot -20gr en de windsnelheid tot 40 km/uur. Je moest stevig gaan staan want anders werd je weggeblazen!. Ylva vond dit iets minder en ze vond het dan ook helemaal niet erg dat het was afgelopen. Wat ze natuurlijk wel geweldig vond, was de sneeuw en de ijsglijbaan. Hier is ze dan ook een aantal keren vanaf gegaan en hebben we sneeuwballen gegooid.

Van de storm zijn we doorgelopen naar " The NZ Penguin Encounter". Dit is de thuisbasis voor 26 Blauwe Pinguïns (werelds kleinste pinguïn). Je kunt ze in hun nestjes zien of zowel binnen als buiten zwemmend in hun bassin. Ook hebben we voedertijd meegemaakt. Dit was erg schattig om te zien omdat ze nl. allemaal met de hand " persoonlijk" gevoerd worden. De reden hiervan is dat al deze pinguïns zijn afgestoten of aangevallen en vervolgens naar hier gehaald omdat ze anders door hun onweerbaarheid of psychisch gebreken niet zouden hebben kunnen overleven i hun natuurlijke omgeving. Dit omdat ze zelf niet in staat zijn om eten te zoeken. Dit is natuurlijk erg leuk om te zien en Ylva heeft misschien wel 100x gezegd " oh wat schattig, kijk nou wat schattig".

Na de pinguïns uitgebreid aanschouwt te hebben (wat leuk is, maar toch totaal anders dan kangoeroes of coala's), zijn we naar een 4D film gaan kijken. De film met de titel "Artic Journey" nam ons mee op een reis over Antarica waar we ijsschotsen, pinguïns en zeehonden zomaar konden "aanraken" en bewonderen. Ook zijn we geregeld nat geworden van het water dat tegen de boot spatte of van een pinguïn die zich uitschudde. En je hebt dan van die plaatsen die meer geluk hebben dan anderen. Nou ik had natuurlijk zo'n plaats en kwam nog niet zeiknat naar buiten (en ik vind dat toch zo fijn.....niet dus).

Nadat ik mezelf had afgedroogd en mijn kleren gedroogd, doorgelopen naar de "Continantel Map" en de "Antarctic Gallery". Hier kreeg je alle informatie over het continent Antartica; oa. dat het het grootste continent ter wereld is en dat het het enige continent is dat volledig omgeven is door water, maar ook welke dieren en planten er leven etc.. Daarnaast kon je zien wat de menselijke invloeden op het continent en het dieren- en plantenrijk zijn en dat is niet altijd even positief. Dat is ook de reden waarom expedities aan banden zijn gelegd en het voor toeristen bijna onbetaalbaar is om er te komen. Maar eerlijk is eerlijk: als we ooit in de gelegenheid zijn om het ons te kunnen permitteren, dan zullen we het doen want het is adembenemend en onbeschrijflijk mooi.

Bij de Gallery was er ook een "Antarctic Campsite" ingericht. Hier kon je je aankleden als een echte Antarctic reiziger en dan ervaren hoe het is om in zo' tentenkamp te leven. Natuurlijk hebben Ylva en ik dat gedaan; alleen ze hadden voor Ylva niet de juiste maat jas, dus toen ze was aangekleed was ze net een rode pinguïn en daardoor een extra attractie!.

We waren toe aan het laatste onderdeel van het centrum; een film van Emmy-award winnaar Mike Single. Hij heeft een camera onder een helikopter gemonteerd en vervolgens een hele dag van zonsopgang tot zonsondergang over Antartica gevolgen. Deze beelden heeft hij tot een 17 minuten durende film gemonteerd. In deze film werd nog maar eens duidelijk hoe klein en nietig we zijn in dit immense landschap. Prachtige film waarnaar we ademloos hebben zitten kijken en toen hij afgelopen was we even alles hebben moeten bezinken.

Onze rondtour door het IAC zat erop. Het was een leerzame en boeiende middag over het leven op Antartica waarin nog maar weer eens duidelijk is geworden hoe geweldig en krachtig de natuur is en hoe klein en nietig wij als mensen hierin zijn.

Inmiddels waren we ook weer toe aan een bakkie en dat zijn we als eerste gaan doen alvorens op weg te gaan naar het shoppingcentrum. We hadden nl. nog een aantal dingen op ons lijstje staan waarvan we ons wilden voorzien om onze camper een beetje leefbaarder te maken de komende 5 weken. Hierin zijn we redelijk geslaagd en hebben onze camper eigenhandig geüpgraded. Het enige wat niet gelukt is, is hem een beetje langer te maken :x.

Na het eten hebben we afgewassen, onze spulletjes opgeruimd, Ylva bedklaar gemaakt, nog even de dag doorgenomen en haar daarna in haar holletje gestopt. We merken aan haar dat het grote avontuur op dezelfde manier doorgaat als in Australië, maar voor ons moet de knop nog even om.

Lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...