Onze eerste echte reisdag in Nieuw Zeeland

Vanmorgen hebben we ons verslapen. Nou ja verslapen, we schrokken pas om 8.05 u wakker en dat is toch iets later dan de planning was. Het grappige alleen is dat we in Australië de laatste zouden zijn geweest die wakker werden en hier leek het wel of iedereen nog in diepe rust was. Of dit nu komt omdat het hier ook wat langer licht is en de mensen ook wat later naar bed gaan? We gaan het nog uitzoeken.

Het beloofde vandaag een mooie dag te worden; één van de eerste want de afgelopen weken is het heel slecht weer geweest in Nieuw Zeeland.
Om 9.30u zijn we vertrokken via dezelfde weg als we gisteren gekomen zijn; kan immers niet anders bij een schiereiland. Een stuk voor Christchurch zijn we linksaf geslagen richting Ashburton. Op weg daar naartoe zijn we over de langste brug van Nieuw Zeeland gereden ( 945 mtr lengte). Ook hebben we kunnen genieten van weilanden vol met schapen omringd door de bergen.

Rond 11.45u zijn we in Ashburton aangekomen en zagen we warempel een Mc Donalds liggen ( deze zijn tot nu toe vrij zeldzaam in NZ). Hier zijn we dan ook maar meteen naar binnen gegaan voor een bakkie en voor onze verslagen in ons dagboek te zetten. We hebben nl. door gebrek aan internet wat achterstand opgelopen en we kunnen ons voorstellen dat sommige mensen inmiddels wat zenuwachtig aan het worden zijn. " Maar alles komt goed .......".
We zijn nu weer bij en hopen de komende dagen weer iedere dag er iets op te kunnen zetten.

Om 13.15u hebben we, na nog wat kleine boodschappen te hebben gedaan, onze weg vervolgd. Ons einddoel voor vandaag was Fairly, maar omdat alles zo voortvarend ging (het reizen gaat hier iets vlotter dan in Australië doordat je beter kunt doorrijden en niet zo vaak stil hoeft te staan vanwege wegwerkzaamheden) hebben we besloten om door te rijden tot Lake Tekapo (hier wilden we eigenlijk morgenvroeg als eerste naartoe rijden).

Bij Lake Tekapo (op 710 mtr hoogte) aangekomen, leek het net alsof we in een schilderij belanden. Een prachtig turquoise gekleurd meer omlijst met besneeuwde bergen. Schitterend om te zien. Via het stenen "strand" zijn we naar het meer gelopen omdat Ylva wel eens even wilde voelen hoe warm het water was. Al snel kwam ze erachter dat het water ijs- en ijskoud was. Vervolgens heeft ze aandachtig staan te kijken naar de prachtige kleur van het water en duurde het niet lang totdat de vraag kwam: " mamma hoe kan het dat dit water zo' n mooie kleur heeft?". "Nou dat komt door het uiterst fijne steengruis dat via de bergbeekjes uit de gletsjers in het meer beland". "Oh...".
Toen viel haar oog op de steenmannetjes die her en der stonden. "Mamma wat zijn dat?". "Dat zijn steenmannetjes". " Wat zijn steenmannetjes mamma?"
"Steenmannetjes zijn mannetjes gemaakt van stenen en die bouw je voor geluk in je leven". "Oh...". "Gaan wij ook zo'n steenmannetje bouwen?" "Natuurlijk schat". En dus hebben we met z'n drieën een heel mooi steenmannetje voor ons vieren gebouwd.

Daarna zijn we doorgelopen naar het kerkje dat boven op de heuvel lag, de "Church of the Good Shepherd". Vanuit dit kerkje heb je, via de ruit achter in de kerk, prachtig uitzicht over het meer. Helaas konden we er niet in omdat er een trouwerij aan de gang was (kan me voorstellen dat je op deze lokatie met dit uitzicht wil trouwen).

Vervolgens zijn we doorgereden naar onze camping. In vergelijking met Australië zijn we hier altijd mooi op tijd (tot nu toe tenminste) op de camping. Hier hebben we ons een mooi plaatsje uitgezocht met uitkijk over het meer, je kunt het slechter treffen en hebben we onze camper geïnstalleerd. Daarna zijn we te voet nog even terug naar het dorpje gelopen; hier was niet veel te beleven dus waren we al weer vrij snel op de terugweg.
Terug bij de camper ben ik gaan koken en wilde Ylva nog graag een steenmannetje voor haar en Siebe gaan bouwen. Roel is toen met haar naar beneden gelopen en hebben ze samen een mannetje gebouwd. Trots dat ze erop was. Daarna heeft ze nog stenen liggen gooien in het water want dat is ook iets dat ze geweldig vind. Inmiddels was het eten klaar en zijn we gaan eten en hebben we afgewassen.

Na de afwas hebben we de jonge dame onder de douche gezet en daarna wilde ze "nog lekker ff tutten met mamma". En dus heb ik haar de nageltjes moeten verzorgen en lakken. Nu heeft ze weer prachtig gekleurde nageltjes en is ze helemaal in haar nopjes. " Nu ben ik een sjieke dame hè mamma?" "Ja schat".
Inmiddels was het 20.15u en hebben we haar in bed gestopt.
Zelf nog een kopje thee gedronken en genoten van het uitzicht.
En nu....nu gaan we zelf op tijd naar bed, benieuwd of we morgenvroeg dan toch weer zolang slapen.

Welterusten Antoinette, Roel en Ylva xxx...