Cruise door Fjord Milford Sound

We hebben vannacht goed en lang geslapen. Dochterlief (en daardoor wij ook) werd pas om 8.30u wakker. Normaal zouden we ons dus flink verslapen hebben, maar vanmorgen konden we het héél rustig aan doen. We hoefden nl. pas om 13.15u bij de terminal van onze boot te zijn.

We zijn dan ook heel op het gemak opgestaan, aangekleed, ontbeten, afgewassen, opgeruimd en om 10.00u (officiële uitcheck tijd) hebben we de camping verlaten.

Omdat er weinig was in het dorpje, voor zover je hiervan kunt spreken, zijn we maar naar het bezoekerscentrum van de terminals gereden. Van hieruit hebben we een kleine wandeling gemaakt. Tijdens deze wandeling kwamen we erachter dat (door nog onverklaarbare reden) de batterij van het fototoestel leeg gelopen was en deze dus nog als de wiede weerga opgeladen moest worden. Gelukkig kwamen we er nu achter en niet op de boot want dan was deze te klein geweest!. We zijn toen naar het bezoekerscentrum gelopen en hebben hem daar, onder het genot van een bakkie (moest toch ook gebeuren) opgeladen. Hier raakten we ook aan de praat met een Australische man die ons nog wat interessante tips voor de komende dagen heeft gegeven.

Om 13.00u zijn we richting de terminal van onze boot gelopen. Al snel kwamen we erachter dat we niet alleen waren en jullie mogen raden wie er ook op de boot zaten...... Precies "Japanners". Gezellig!!!
Nadat iedereen was ingecheckt en aan boord was, zijn we om 13.30u de haven uitgevaren. We hadden geluk want het zonnetje scheen lichtjes en dat bij het feit dat het hier 220 dagen per jaar regent, kon onze dag dus eigenlijk al niet meer stuk.

Als eerste zijn we langs de "Bowen Falls", een 160 mtr hoge waterval gevaren. Daarna voer het langs de "Sinbad Gully" om vervolgens bij de "Mitre Peak" uit te komen. Deze 1682 mtr hoge berg, die lijkt op een bisschopsmuts, is één van de hoogste direct uit de zee komende bergen ter wereld en daarmee het bekendste gedeelte van de Milford Sound. Van Mitre Peak zijn we doorgevaren naar "Copper Point", vernoemd naar de koperen kleur die het gesteente heeft.
Terwijl we op weg waren naar het volgende aandachtspunt zagen we op de stenen een pinguïn zitten. Je moest wel 3x kijken om hem 1x te zien, zo goed had hij zich verscholen. Maar het blijft leuk en vertederend om deze beestjes in de vrije natuur te zien en ze huppelen zo grappig.
Onze volgende stopplaats was " Anita Bay"( "mamma die heet hetzelfde als tante Anita") welke door de Maori's vaak bezocht werd om groensteen (Jade) te zoeken wat erg geliefd is voor sieraden. Vervolgens door naar "St. Anne Point". De lantaarn die hier staat, wijst sinds 1900 schepen die aan deze kust voorbij varen de weg.
We waren aan het einde van de fjord gekomen en zijn vervolgens nog een stuk de Tasman zee opgevaren. Dit in de hoop dolfijnen te zien zwemmen, maar dat is helaas niet gelukt.

We hebben rechtsomkeer gemaakt en zijn terug gevaren aan de andere kant van de fjord. Hier kwamen we als eerste langs "Dale Point". Dit is het noordelijkste punt aan de ingang van de Milford Sound. Al doorvarend kwamen we vervolgens langs een rots waarop misschien wel 20 zeehonden lagen te zonnen. Dit hadden we overigens bijna gemist. Omdat onze kleine meid een sanitaire stop moest maken, maar gelukkig waren er overal microfoons aan boord en werden we gewaarschuwd waardoor we toch nog op tijd terug boven waren om ze te zien. Gelukkig want het was een schitterend plaatje, zeker voor Ylva.
Na de zeehondenrots kwamen we voorbij " Mount Pembroke". Op deze 2014 mtr hoge berg (de hoogste van het Fiordland) bevind zich de Pembroke gletsjer; een overblijfsel van de gletsjers die de fjord hebben uitgehold.
Hierna kwamen we voorbij de 155mtr hoge "Stirling Falls". Een schitterende waterval, waarvan ik ook een schitterende foto heb gemaakt, maar waardoor ik wel kletsnat was (dit tot vermaak van Ylva).
We waren weer bijna terug bij waar we vertrokken waren. Restte ons nog "The Lion/Mount Kimberley"; een 1301 mtr hoge berg die lijkt op een zittende leeuw. En "Harrison Cove" een natuurlijk beschermde aanlegplaats in de fjord.

Na tweeëneenhalf uur varen waren we weer terug bij de terminal en hadden we er een adembenemend mooie tocht door de 16 km lange fjord erop zitten. Ook hier besef je, terwijl je er doorheen vaart, pas weer hoe klein en nietig wij als mensen zijn bij al dit mooie natuurgeweld. Het was een schitterende tocht die we voor geen goud hadden willen missen. En wat vond Ylva het mooiste van de hele tocht: "de kajuiten waarin de mensen konden slapen". Geweldig toch.

Terug aan wal hebben we onze camper opgezocht en zijn we aan de 120 km lange terugreis naar Te Anau begonnen. Onderweg hebben we natuurlijk wedrom genoten van het prachtige landschap waar we doorheen reden. Natuurlijk hadden we dit gisteren al gezien, maar nu zagen we het van de andere kant en dan zie je altijd weer andere dingen.

Om 18.15u kwamen we op onze camping aan en hebben we ons ingecheckt. Camper op de plek gezet en geïnstalleerd en daarna zijn we naar het centrum gelopen. Hier hebben we ons een lekker hapje gegeten in het restaurantje waar we gisterenmiddag ons bakkie hadden gedaan. Het toeval wilde dat we hier ook op internet konden en dus hebben we meteen onze verslagen in het dagboek gezet. Omdat de internetverbinding zo goed was, hebben we ook nog even met het thuisfront geskypt want wie weet hoe lang het nu weer gaat duren.
Omdat het allemaal zo goed werkte, wilde Ylva ook nog graag even met Siebe en haar klasje skypen. Natuurlijk hebben we dit gedaan, ook al moesten we voor het klasje even wachten omdat het nog te vroeg was. Toen bleek dat de juf niet online was, hebben we de hulp van de directrices ingeschakeld en die hebben er (wederom) voor gezorgd dat het gelukt is. Ylva heeft even gezellig met haar juf en vriendjes kunnen kletsen. Het klasje heeft zelfs kunnen laten zien waar ze mee bezig zijn; nl. de letter "s". Iedereen had iets meegebracht dat met een "s" begon. Voordat we hebben afscheid genomen, heeft Ylva er zelf ook iets aan toegevoegd, de "s" van slapen want dat is wat ze gaat doen. De vriendjes van de klas beginnen aan de dag en wij gaan slapen. Maar het was fijn om iedereen weer even gezien en gesproken te hebben.

Welterusten!.

Lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...