Natuurgeweld en natuurschoon!

Vannacht slecht geslapen; een paar keer wakker geweest van de jeuk (de "sandflies" hebben me weer goed te pakken gehad rondom mijn enkels) en ook mijn blaren hebben me goed parten gespeeld. Ik had ze gisterenavond (weliswaar fout) mooi leeg geduwd, maar vanmorgen waren ze weer allemaal gevuld en vooral de dikke deed erg pijn. Dus na overleg met Dr. Alex, maar weer een naaldje gepakt en (deze keer aan de goede kant) alles lek gestoken. Uit de dikke kwam wederom een heuse "fontein" vocht spuiten. Heb ik er toch nog iets aan over gehouden.....mijn eigen Netteke's krater :).

Zo...nu dit weer gebeurt was, werd het tijd om de gordijnen te openen en te kijken wat het weer doet. We konden onze ogen haast niet geloven maar we hadden een strak blauwe lucht en de zon scheen. Yes, yes, yes.....eindelijk!. Heb dus maar meteen een machine was laten draaien want die krijg ik hier vandaag wel droog (hebben gisteravond besloten om twee nachten op deze camping te blijven).

Terwijl ik met de was bezig was, heeft Roel het bed opgebroken en onze zithoek geïnstalleerd en heeft Ylva zich aangekleed. Daarna hebben we buiten de ontbijttafel opgedekt en zijn we gaan ontbijten. Na het ontbijt hebben we afgewassen en is Ylva fijn gaan spelen in de speeltuin ( ze hebben op deze camping een hele grote en het grootste springkussen van NZ). Vervolgens heeft Roel de camper rijklaar gemaakt en ben ik de was gaan verzorgen en om 10.00u waren we fiks und fertig om te gaan.

Als eerste zijn we naar de "Huka Falls" gereden en toen we daar aankwamen wisten we niet wat we zagen. Op de eerste plaats was het er "zwart" van de mensen (lett. en fig.) en op de tweede plaats was dit een waterval waar je met recht waterval tegen kon zeggen. Het is dan ook niet voor niets de meest bezochte waterval en één van de meest bezochte natuurlijke attracties van Nieuw Zeeland.
De Huka Falls zijn een onderdeel van de Waikato rivier die een breedte heeft van 100 mtr maar bij de waterval versmalt tot een breedte van 15 mtr. Per seconde stroomt hier 220.000 ltr water in een verval van 11 mtr naar beneden. Een ongelooflijk maar prachtig natuur geweld, zeker ook gezien de kleur (turquoise) van het water. Waanzinnig!.
Huka" is het Maoi's voor "foam" wat erg toepasselijk is want op het punt waar het water met kracht naar beneden stroomt, ziet het er net uit als schuim. Een fenomeabel schouwspel waar je uren naar kunt kijken; ik tenminste en dan zullen we het maar niet over Roel hebben want die beleefde hier wel zijn hoogtepunt. Zelfs Ylva werd er helemaal hieper van: "wauw mamma dat is "cool" om te zien. "Mag je daar ook in duiken mamma?" "Hoezo zou je dat willen dan?" "Nee, toch niet want dat vind ik een beetje eng". Heerlijk toch als een kind er op deze manier zo van geniet.

Na dit natuurlijk spektakel zijn we de weg overgestoken om naar de "Craters Of The Moon" te gegaan; een geothermale wandel gebied dat eruit zou moeten zien als een maanlandschap zoals de naam al zegt. Toen we er echter rondliepen hadden we het gevoel of we op de Mechelse/Brunssumse hei liepen, alleen met één verschil: hier kwam er op verschillende plaatsen stoom uit de grond en zag je hier en daar een krater. Voor de rest vonden wij het niet bepaald bijzonder terwijl het dat eigenlijk wel is omdat je op een vulkanisch gebied loopt. Onze verklaring waarom wij het niet zo mooi vonden is dat we waarschijnlijk al veel te verwend zijn met al het natuurschoon en de natuurwonders die we gezien hebben. Mocht je dit als eerste zien, dan is het zeker bijzonder en de moeite waard.

Van Craters Of The Moon zijn we doorgereden naar Rotorua waar "Wai-O-Tapu Thermaal Wonderland" ligt. Een aanrader vanuit de Marco Polo gids, maar waarover we zelf ook al hadden gelezen en waar we beslist naar wilden gaan kijken. Hier aangekomen zijn we eerst op ons gemakkie een bakkie gaan doen en hebben we ons iets lichts gegeten.
Daarna hebben we ons de tickets gekocht en zijn we aan de wandeling door het park begonnen. Ylva had in eerste instantie zoiets van "alweer naar vulkanen kijken" maar gedurende de wandeling draaide ze heel snel bij, het was dan ook waanzinnig.

We waren nog niet goed en wel aan het lopen of we snapten al waarom het "thermaal wonderland" werd genoemd, ongelooflijk mooi en bijna niet te omschrijven wat we hier te zien kregen.

Als eerste zijn we langs een aantal kraters gelopen: "Het Huis van de Duivel" ( een ingeklapte krater), de "Regenboogkrater" (dankt zijn naam aan de zwavel op de kraterwanden en aan de aanwezigheid van het rode ijzeroxide in de puimsteen) en de Donderkrater" (laat zien hoe onstabiel het land kan zijn).

Daarna zijn we bij "de Inktpot van de Duivel", een groepje modderpoelen waarvan het waterniveau fluctureert met de hoeveelheid regenval en die door kleine hoeveelheden grafiet en ruwe olie zwart kleuren. We hebben deze poelen omgedoopt tot de "Inktpotjes van juffrouw Chantal" wat Ylva natuurlijk geweldig vond.

Tja en toen......toen kwamen we uit bij één van de hoogtepunten van dit park, het "Schilderspalet"; een groepje hete en koude poelen met allemaal verschillende kleuren. Welke kleuren is afhankelijk van: het niveau van het water, de windrichting en de overstromingen van de Champagne Poel waaraan het pallet grenst. Het Schilderspallet in combinatie met de Champagne Poel gaf dan ook een adembenemend mooi plaatje. Ylva keek ernaar en kon alleen maar zeggen: "wauw mamma moet u zien wat een mooie kleuren, dat is echt sjik".

Nadat we een hele tijd hebben staan kijken naar de waanzinnige kleuren van het pallet en de Champagne Poel aan de ene kant en de sintelterrassen aan de andere kant, zijn we via de houten loopbrug die over de poel loopt naar de andere kant gelopen.
Het "tikje" wat ik aan gisteren heb overgehouden is dat ik me steeds liep af te vragen: "zou ik hier over kunnen lopen?". Ylva had zelfs al een stok gezocht zodat we konden voelen of de grond hard is. Maar wees gerust, ik heb mijn lesje geleerd en blijf in dit soort gebieden voortaan op het padje.

Vervolgens zijn we via een prachtig aangelegd pad uitgekomen bij het tweede hoogtepunt van dit park: het uitzicht over de Wai-0-Tapu vallei met op de voorgrond "Echo Lake of Lake Whangi-o-terangi (kleur van de hemel). Een prachtig groen gekleurd meer, bijna onwerkelijk om te zien. Hier hebben we dan ook een hele tijd gezeten en genoten. Waanzinnig en ongelooflijk dat een land zo rijk kan zijn aan natuurschatten.

Na onze "break" zijn we doorgelopen en hebben we de "Wai-o-tapu Geiser", de "Alum Kliffen", de "Vlakke Koekenpan", de "Oester Poel", de "Zwavelgrot" en de "Ngakoro Meer Waterval" gezien. Allemaal even mooi en bijzonder om te zien. Echt in dit park val je van de ene verbazing in de andere.

Via een mooie boswandeling zijn we vervolgens weer uitgekomen bij de "Champagne Poel". De Champagne Poel is de grootste bron in dit park met een doorsnede van 60 mtr en een diepte van 60 mtr. De poel is 900 jaar geleden door eruptie gevormd en bevat oa. de mineralen goud, zilver, kwikzilver, arsenicum en thallium. Boven de poel hangt een constante warme damp van 74gr die door de wind ook over het land geblazen wordt. Ylva en ik zijn er even in gaan zitten, lekker warm en een gratis stoombadje (altijd goed voor de huid).

Het laatste stuk van de route was aangebroken en via de "Krater van de Hel" (bodem bestaat uit heftig kokende modder), het "Vogelnest" ( in deze kraterwand hebben zich oa. spreeuwen genesteld) en de "Zwavelgrot" zijn we terug richting uitgang gelopen.
En net toen we dachten alles gehad te hebben, kwamen we uit bij "Het Bad van de Duivel". " Wauw mamma moet u komen kijken gele muren en geel water".
Het Bad van de Duivel een waanzinnig mooie krater met een breedte van 50 mtr en een diepte van 20 mtr. De wanden, bodem en het water zijn geel gekleurd (agv zwavelafzetting uit de gassen die vanuit de grond ontsnappen) en de "badmat" heeft een heel bijzondere textuur. Onbeschrijflijk mooi en waanzinnig om te zien. Wauw!

We waren bij de uitgang en toe aan een bakkie en voor Ylva een ijsje. Even een moment van rust om te laten bezinken wat iets geweldigs moois en bijzonders we vanmiddag weer hadden gezien en dat met schitterend weer. Wat zijn we toch bofkonten.

Nadat we ons de cappuccino hadden laten smaken en Ylva haar ijsje met smaak had opgegeten, hebben we ons camperke opgezocht. De bedoeling was om terug richting camping te rijden, maar toen zagen we dat er een beetje verderop nog modder poels waren. Natuurlijk wilden we die ook nog wel even zien en dus zijn we daar eerst naar toe gereden.

Modderpoels blijven altijd iets bijzonders om te zien. Je ziet en hoort ze (op een soms gênante manier) borrelen en pruttelen en dan opeens........splash om vervolgens weer verder te pruttelen. Alleen al het luisteren ernaar is lachwekkend en dan heb ik het nog niet over de creaties die ontstaan als ze ontploffen.

Zo....we hadden ons portie natuurschoon en natuurverschijnsel voor vandaag weer meer dan gehad en dus terug richting camping. Eigenlijk moesten we nog wat boodschappen doen, maar Ylva wilde heel graag terug naar de camping omdat ze nog wilde zwemmen. Omdat ze het vandaag wederom super heeft gedaan, hebben we besloten het boodschappen uit te stellen tot morgen (de supermarkten zijn hier 7dagen op 7 open en dus hoef je niet na te denken over welke dag het is) en rechtstreeks terug te rijden naar de camping.

Rond 17.00u zijn we op de camping aangekomen. We hadden de camper nog niet goed en wel geïnstalleerd of Ylva stond al in haar badpakje naast me "mamma mag ik gaan zwemmen?". "Natuurlijk schat".
Roel is toen eerst met de apparatuur aan de slag gegaan en ik heb mijn eigen "kraters" tot ontploffen gebracht. Gedurende de dag waren er nog blaren bijgekomen en heeft de grote blaar zich (ondanks dat ik ze geregeld leeg heb gespoten) continue gevuld. Het ziet heel lelijk uit maar doet gelukkig geen pijn. Toen "zuster Netje" dit gedaan had, ben ik de was gaan afrapen en verzorgen en daarna ben ik nog samen met Roel en Ylva gaan zwemmen. Tja en dat vond Ylva natuurlijk super. Helemaal toen ik haar moest nadoen als een dolfijn en ik zei dat ik dat niet durfde omdat ik bang ben om onderwater te zwemmen. "Mamma u hoeft niet bang te zijn, ik ben bij u", "kom maar er kan niks gebeuren" en toen ik het gedaan had: "super mamma, ziet u wel dat u het kunt haaifive". Ze moest eens weten.

Na het zwemmen hebben we gedoucht, eten gekookt, gegeten, afgewassen en Ylva in bed gestopt. Ze is als een blok in slaap gevallen.
Wij hebben nog een kopje thee gedronken en de foto's van vandaag bekeken......er zitten weer "knoepers" bij. Het was wederom een waanzinnig mooie en adembenemend dag. Iedere keer weer denken we dat we het hoogtepunt hebben gehad en dan komt er toch weer een overtreffende. Niet normaal gewoon. We zijn straks aan vakantie toe om dit allemaal te verwerken.

Slaap wel en tot morgen!.

Lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...