Thermale afsluiter

Vandaag is onze laatste week in Nieuw Zeeland aangebroken; bijna zit onze droomreis erop, we willen er nog even niet aan denken en gaan ook deze week nog volop genieten van dit prachtige land.

Na het ontwaken eerst met tante geskypt. Die vierde nl. haar feestje en we hadden beloofd dat we haar nog even zouden skypen om iedereen gedag te zeggen en dus zo gezegd, zo gedaan.

Daarna hebben we onze gordijnen geopend en werden we niet bepaald vrolijk van hetgeen we zagen: in plaats van strak blauwe lucht zoals voorspeld, was het bewolkt!. Wederom de bevestiging dat je hier van de weersvoorspellingen niet op aan kunt. Maar het was droog en niet koud en dat was al heel wat. En wie weet misschien trekt het in de loop van de dag wel open.

Nadat we alles hadden opgeruimd en ons aangekleed, hebben we lekker buiten ontbeten, daarna afgewassen en opgeruimd. Ylva heeft in die tussentijd leuk gespeeld in het speeltuintjes met kindjes die ze gisteren heeft leren kennen (leuk om te zien dat bij kinderen de taal niet altijd een barrière hoeft te zijn om samen te spelen). Ondertussen was het 10.15u en waren we klaar voor vertrek.

Als eerste zijn we naar het centrum gereden om boodschappen te doen. Ik blijf me altijd verbazen over hoe druk het dan in zo'n supermarkt is op zondag. Natuurlijk maken we er nu zelf ook gebruik van en is het handig omdat je niet hoeft na te denken over welke dag het is, maar eigenlijk is het toch van de zotte dat je op zondag naar de supermarkt kunt om je boodschappen te doen. Alsof daar op de andere dagen van de week geen tijd voor is. Enfin het is nu eenmaal zo hier en het zal niet lang meer duren voordat het bij ons ook bij iedere supermarkt zo is.

Met onze koelkast en kastjes weer gevuld, zijn we op weg gegaan naar "Orakei Korako Cave and Thermal Park". Dit park staat in de "101 must see & do's in Nieuw Zeeland" en dus wilden we daar ook nog een kijkje gaan nemen. Daar aangekomen bleek dat onze band was leeggelopen en toen we de camper iets beter op zijn plaats wilde zetten, wilde hij ook nog niet meer starten (is deze vakantie al vaker gebeurt). Op dat moment hadden we het even gehad met dit p.... ding want we vallen ermee van het ene in het andere. Daarom maar eerst even een bakkie gedaan om "af te koelen".

Voordat we aan onze wandeling door het Orakei Korako (betekent: plaats om te aanbidden) ook wel "Hidden Valley" genoemd konden beginnen, moesten we eerst met een veerbootje de Waikato Rivier worden overgezet. Ylva vond het zo leuk dat we eerst met een bootje gingen en was zo enthousiast dat ze bij het instappen (lett.) tussen wal en schip raakte. Ze was hiervan zo geschrokken dat ze meteen haar "sirene" aanzette en wel zo luid dat de geiser die al bijna 100jaar geen eruptie meer had gehad, bijna spontaan ging spuiten. Toen we haar vroegen of ze zich pijn had gedaan, zei ze " nee, maar mijn schoenen zijn nat!".

Voor de rest is de oversteek wonder boven wonder prima verlopen. Onze stuurvrouwe was nl. (en dan druk ik met netjes uit) behoorlijk volslank (xxxxxl) en het bootje helde daardoor over naar één kant. Gelukkig zat er een goede motor onder die de zaak een beetje in bedwang hield.

Eenmaal aan de overkant werden we meteen verrast door het wederom schone wat we te zien kregen. Als eerste kwamen we voorbij de "Diamond Geyser" met prachtige kleuren en nog volop in werking. Helaas hebben wij hem zelf niet zien spuiten; de tijd tussen de erupties verschilt nl. van 15 min tot 12 uur.

Daarna zijn we via een mooi pad langs de "Sapphiae Geyser" gelopen die continue in werking was en waarvan het warme water over de "Hot Springs Algae", een terrasvormig taluud met een prachtig groene kleur, stroomde.

Doorgelopen kwamen we bij het "Rainbow Terrace" een terras vorming taluud met diverse, zoals de naam het al zegt, kleuren. Prachtig om te zien en inmiddels was de zon doorgebroken en dus zag het er allemaal net nog iets mooier uit.
Bij het Rainbow Terrace lag ook een poel met de naam "Map of Afrika" en warempel je kon er Afrika in herkennen.

Toen kwamen we bij het "hoogtepunt" van het park; het "Golden Fleece Fault Scarp 131 AD" oftewel het grootste Silica Terras van Nieuw Zeeland. Dagelijks stroomt hier 20 miljoen liter warm water overheen!. In één woord prachtig om te zien. Van afstand l ijkt het net sneeuw, maar als je dan dichterbij komt dan zie je dat het allemaal kristallen zijn waarover het water heen loopt. Je moet overigens heel goed kijken om het water te zien stromen en dat is juist het bijzondere want 20 miljoen liter is niet niks en je zou als je het zo hoort, denken dat het als een waterval erover heen loopt.

Het volgende wat we zagen was de "Wairir Geyser" om daarna via een korte boswandeling voorbij de "Elephant Rock" een rots die, zoals de naam het al zegt, op een olifant lijkt te komen. Dit was natuurlijk iets voor Ylva die het naam bordje niet kan lezen maar wel meteen uit de rots kan afleiden wat het is. "kiek mamma een olifant met daar zijn ogen en de slurf". Geweldig toch.

Aan de overkant van de Elephant Rock lag het "Artist Palette" een prachtig plateau van kleuren veroorzaakt door de blauwgroen algen. Het verbazingwekkende hierbij is dat je de kleuren blauw en groen nergens terug vindt maar wel geel en oranje.

Nadat we van dit schitterende pallet en uitzicht hadden genoten zijn we doorgelopen naar een ander hoogtepunt van dit park ( voor zover je hiervan mag spreken want eigenlijk zijn het allemaal hoogtepunten), "The Ruatapu Cave" ook wel "Alladins Cave" genoemd. Deze grot die 120 mtr diep is, heeft onder op de bodem een warm zwembad. De Maoi's noemen dit zwembad ook wel "Waiwhakaata" wat " zwembad van spiegels" betekent. Bij het horen van het woord zwembad vroeg Ylva meteen: "mamma mag je hier in zwemmen?" "Nee schat dat mag niet. Als je hierin gaat zwemmen verbrand je levent". "Maar waarom noemen ze het dan zwembad?". Tja.....leg dat dan maar eens uit.

Via het bos zijn we doorgelopen en nog voorbij enkele "Mud Pools" gekomen. Dit blijven bijzondere poels met name door de geluiden die ze voortbrengen. Hoe actief een modderpoel is, is afhankelijk van de hoogte van het water en het seizoen. In de winter zijn ze actiever dan in de zomer.

We hadden alles gezien en via een prachtige wandeling door het regenwoud zijn we terug gelopen naar de steiger waar, nadat we op het belletje gedrukt hadden, het bootje met onze stuurvrouwe ons weer kwam halen. Gelukkig was Ylva deze keer iets voorzichtiger met instappen en werd de geyser deze keer niet opgeschrikt.

"Orakei Korako" door de Lonely Planet gids omschreven als "mogelijk het best bewaarde thermale gebied in Nieuw Zeeland en één van de fraaiste van de wereld"; iets wat zeker waar is. Ofschoon "Wai-O-Tapu" deze titel ook verdiend.

We hebben genoten van de wandeling waarin we wederom prachtige natuurwonderen hebben mogen aanschouwen en hoewel we het nu een aantal keren hebben gezien, blijft het bijzonder.

Nadat we nog genoten hadden van een bakkie, hebben we onze camper opgezocht. De band was nu zover als leeg en dus moesten we (als hij tenminste start) als eerste een pomp gaan opzoeken. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan want de eerste 20 kilometer was er geen dorpje en dus geen pomp te bekennen.

Gelukkig hebben we er vlak voor Rotorua eentje gevonden en hebben we ons bandje nieuwe lucht ingeblazen. De vraag is nu alleen: "hoelang houdt hij het vol?". Daarna zijn we door gereden naar de camping en zoals elke dag was de eerste vraag van Ylva: "mamma is hier ook een zwembad en heeft het warm water?. Ook vandaag heeft ze geluk want er is een zwembad en ook nog eentje met warm water. Sterker nog ze hebben op deze camping een badje (naast het zwembad) dat rechtstreeks gevuld wordt met thermaal water.

Nadat we onze camper op de plek hadden gezet en geïnstalleerd zijn we met z'n drieën nog even gaan zwemmen. Ylva en pappa in het "koude" (28 gr) bad en ik ben lekker in het thermaal bad (30&40 gr) gaan zitten. Heerlijk!.

Inmiddels was het 18.30u en werd het tijd om te gaan douchen. Vervolgens ben ik gaan koken en of Ylva nog niet moe genoeg was, is zij nog even gaan spelen in het speeltuintje. Daarna hebben we gegeten, afgewassen en opgeruimd, nog even met z'n drieën naar de foto' gekeken en onze klein meid in bed gestopt. Zelf nog een kopje thee gedronken en lekker op de bank naar een aflevering van "Boer zoekt vrouw" gekeken.

Onze rondgang door het thermale gebied zit erop, morgen gaan we verder richting het noorden.

Lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...

Ps: mijn "geysers" spuiten ook nog steeds, maar het gaat wel al een stuk beter.