Stukje huiswaarts..../ stress!

Vandaag is het dan zover, vandaag vliegen we al een stukje huiswaarts. Van Nieuw Zeeland vliegen we naar Kuala Lumpur waar we vannacht in een hotel zullen verblijven om morgenvroeg door te vliegen naar Langkawi . We zijn dan al halverwege.......

Omdat we gisteren al het één en ander hadden voorbereid (een goede voorbereiding is het halve werk) konden we het vanmorgen wat rustiger aan doen, we zijn immers nog steeds op reis en laten ons niet gek maken. Om 7.30u zijn we opgestaan, hebben we gedoucht (ik) en ons aangekleed, ontbeten en toen begon het...... De laatste loodjes van de koffers en handbagage en die wegen (lett. en fig) zwaar.

Uiteindelijk had ik alles wel ergens geduwd en kon het opruimen en poetsen van de camper, die we deze keer niet zo uitgebreid hebben gepoetst omdat we het helemaal gehad hebben met dat ding, beginnen. De laatste spulletjes die we nog over hadden, hebben we weggegeven aan iemand die het goed kon gebruiken (Kerstgedachte) en om 11.00u waren we klaar om te vertrekken.

Het inleveren van de camper duurde iets langer dan gepland omdat de dame die alle voertuigen moest innemen door de bomen het bos niet meer zag door de drukte. Uiteindelijk kwamen we om 12.30u met al onze koffers en tassen (er waren er t.o.v. Australië nog een paar bijgekomen!.) aan op de luchthaven.

Vrij snel hadden we de balies waar we moesten inchecken gevonden en daar stond me toch een rij (dachten wij dat we op tijd waren). Bij het zien van de rij en wat iedereen bij zich had, kreeg ik het toch wel benauwd...... als dit maar goed komt. Roel zei niks want die zag de bui al hangen en daar waar ik in Australië nog zoiets had van "komt goed schatje", wist ik dat het deze keer niet goed ging komen. De spanning begon te stijgen en het duurde en duurde en duurde. De rij leek niet korter te worden en wat iedereen op de band legde om in te checken, niet normaal gewoon. Het was zo extreem dat ze zelfs de handbagage gingen wegen!
Oooow....als dit maar goed afloopt. Na anderhalf uur aanschuiven waren we eindelijk aan de beurt. Het weegmoment was aangebroken, het was nu erop of eronder........ spannend!
We hadden gelukkig een vriendelijke juffrouw maar ze kwam al snel tot de conclusie dat we overgewicht hadden (tja, dat hadden we haar zo al kunnen zeggen). Even leek het erop dat ze het door de vingers wilde zien, maar toen ze onze handbagage zag (1 fotorugzak, 2 trolley's, een grote en een kleine rugzak, twee tassen, een tas vol knuffels en een handtas) en ging wegen en vervolgens alle kilo's ging optellen, werd het toch eronder!. Je mocht maar 7 kilo handbagage per persoon hebben en alleen al met de fotorugzak en 1 trolley zaten we daar ver boven. Vriendelijk en smekend lachen hielp nog een beetje, maar de vriendelijke juffrouw kon niet anders dan ons voor de keuze stellen: bijbetalen (€200) of ompakken (we kregen dan nog meer handbagage maar dat wilde ze dan wel door de vingers zien). Het werd dus ompakken....6 kilo maar liefst.
Roel was om te ploffen. De hele vakantie is hij die mij er op attendeert bij onze aankopen te letten op het gewicht. Maar gelukkig hield ik deze keer het hoofd koel want Roel had natuurlijk een punt en het had immers erger gekund. Vrij snel had ik de kilo's bijeen en dus konden we opnieuw gaan inchecken.

Onze koffers waren nu precies aan het gewicht van 20 kilo p.p maar onze handbagage was met 2 tassen en 6 kilo extra gegroeid. Inmiddels was onze tijd om te boarden al aangebroken maar we moesten nog door de controle en de securitycheck. Bij de controle werden we er weer uitgepikt omdat we veel te veel handbagage bij ons hadden, maar gelukkig zag de vriendelijke dame dat we de wanhoop nabij waren. Toen we haar uitlegden dat we hadden moeten "repacken" en dat onze maatschappij het akkoord had bevonden, mochten we gelukkig met een "controle" stempel op onze boardingpas doorlopen. Roel begon bijna "spontaan" te fluiten zo kookte hij.

Bij de securitycheck duurde het langer om onze spullen allemaal op de band te leggen dan de check zelf gelukkig. Toen snel door naar de gate want het boarden was al begonnen. Hier aangekomen hoefden we niet in de rij aan te sluiten omdat we een kind bij ons hadden en bij de controle van de boardingpassen stond dezelfde juffrouw die ons had laten ompakken en dus hoefden we onze handbagage niet opnieuw te laten controleren. Ondanks de "mindere" start hadden we dus toch nog ontzettend veel geluk.

Nadat we al onze "kroam" (zoals Roel het noemt) in de bakken hadden gelegd, konden we eindelijk gaan zitten.....eindelijk rust!. We waren zo goed gestart vanmorgen, we waren zo mooi op tijd, maar door al het gedoe hebben we nog een race tegen de klok moeten leveren.
De controle was deze keer enorm streng, maar gezien het feit dat het Kerst is en de mensen een hele hoop (en dan druk ik me nog voorzichtig uit) meenemen, kan ik het wel begrijpen. We (lees:ik) hebben gegokt, verloren en uiteindelijk toch weer een beetje gewonnen.

Om klokslag 14.30u zijn we de lucht in gegaan. Dag Nieuw Zeeland...,dag waanzinnig mooie natuur..., dag zeehondjes..., dag walvissen..., dag dolfijnen... Dank je wel voor een ontzettend mooie tijd maar we zien jullie helaas (voorlopig) niet meer terug.
We vlogen deze keer,evenals op de heenreis, met Maleisië Airlines en alles was ook nu weer perfect geregeld. Mooie ruime stoelen, perfect eten en drinken en genoeg vermaak. Ylva zat wederom bij het raam en alleen dat al is een feest op zicht. Hoe ze kan genieten van het opstijgen, het door de wolken vliegen en het zoeken naar de engeltjes, is gewoon geweldig. Één en al enthousiasme iedere keer weer. Tja en toen ze eenmaal haar koptelefoon kreeg, was ze natuurlijk vertrokken. Eerst heeft ze naar "Happy Feet" gekeken en daarna moest de "Mickey club" eraan geloven en ook al werden de ogen zwaar, gewoon stug blijven kijken.

De vlucht is, op een aantal keren turbulentie na, heel goed verlopen. Ook Ylva heeft het weer goed gedaan (het is en blijft een lange reis voor een kind) en uiteindelijk aan haar slaap toegegeven. Om 20.16 l.t. (de klok is 5u achteruit gegaan / het tijdsverschil met Ned./Belg. is nu 7u) zijn we op Kuala Lumpur Airport geland.
Tja en toen begon het gesleep, in totaal 8 tassen, opnieuw. We kwamen handen tekort en dit kwam het humeur, vooral bij Roel die na 10,5u vliegen nog steeds niet was afgekoeld (hij was dan ook behoorlijk oververhit) niet ten goede.

Tot overmaat van ramp was de rij bij de douane ook nog eens abnormaal lang. Je zou denken het is al "laat" en dus de drukte voorbij, maar niks was minder waar. Schuifel, schuifel, voetje voor voetje ging het voorruit en na ruim een uur aanschuiven waren we eindelijk aan de beurt en konden we na de irusscan doorlopen. Ondertussen waren we helemaal gek van het gesleep en hebben we ons een bagagekarretje opgezocht om alles op te stapelen.

Onze koffers waren dusdanig ingecheckt dat we deze vanavond gelukkig niet hoefden op te halen en dus konden we ons meteen bij het hotel (dat bij het vliegveld lag) inchecken. Het was 21.45u nieuwe tijd en eindelijk waren we op onze hotelkamer. Voor ons lichaam (dat nog op de oude tijd staat) was het echter al 02.45u, we zijn stik kapot.

Wat een dag vandaag. Het begon zo rustig en relaxt en kreeg een wending waar je "u" tegen zegt (en dat allemaal omdat we een paar kilo teveel bij ons hadden). Voor het eerst deze vakantie hadden we een "echtelijk" meningsverschil en is de spanning enigszins opgelopen (niet eens zo'n slechte score als je 76 dagen 24u op 24u bijelkaar bent), maar uiteindelijk is alles goed gekomen.

En nu, nu gaan we slapen......slaap wel en tot morgen.

Lieve groet Antoinette, Roel en Ylva xxx...